ಕೇಜಿಮಾವ° 03/02/2013
ಮೊನ್ನೆ ಒಂದು ಮದುವೆಗೆ ಹೋಗಿತ್ತಿದ್ದೆ.ಕೂಸು ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಲ್ಲಿಪ್ಪದು.ಮಾಣಿಯುದೇ ಅಲ್ಲೇ.ಅದರ್ಲೇನೂ ವಿಷೇಶ ಇಲ್ಲೆ. ಮದುಮಕ್ಕಳ ಸ್ನೇಹಿತರು ತುಂಬಜೆನ ಬಂದಿತ್ತಿದ್ದವು,ಬರೆಕಾದ್ದೇ ಅಲ್ಲದೋ. ಎಲ್ಲರ ಕೈಲಿಯುದೇ ಒಂದೊಂದು ಹೂ ಗುಚ್ಚ ಕಂಡತ್ತು. ಎಂತೈಲ್ಲದ್ದರೂ ಒಂದೊಂದಕ್ಕೆ ಐನೂರು ರುಪಾಯಿಗೆ ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲದ್ದ ಹಾಂಗಿಪ್ಪದು. ಹೂಗಿನ ವ್ಯಾಪಾರಿಗೆ,ಬೆಳೆಶಿದವಕ್ಕೆ ಗಿರಾಕಿ ಆದ್ದೇ,ಆಯೆಕ್ಕಾದ್ದೇ. ಆದರೆ ನಾವೊಂದು ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತ ವಿಷಯ ಇದ್ದು. ಸುಮಾರು ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷ ಹಿಂದೆ ಎನ್ನ ಮದುವೆ ಅಪ್ಪಗ ಆದ ಒಂದು ವಿಷಯ. ಮದುವೆ ಆಗಿ ಮನೆ ಮಾಡಿ ಸುರೂವಾಣ ದಿನ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿ ಉಂಬಲೆ ಕೂಪಗ ನೆಂಪಾತದ, ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿಗೆ ಚಮ್ಚ ತೆಕ್ಕೊಂಬಲೆ ಮರದ್ದು. ಉಡುಗೊರೆ ಬಂದ ಕಟ್ಟವ ಎಲ್ಲ ಬಿಡುಸಿ ಮಡಗಿತ್ತಿದ್ದಿಲ್ಲೆ. ಮದುವೆ ದಿನ ನೋಡಿದ್ದು ನೆಂಪಿತ್ತು, ಎನ್ನ ಹೆಣ್ಡತ್ತಿಯ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಉಡುಗರೆಯ ಕಟ್ಟ. ಅದರ್ಲಿದ್ದದು ಸೌಟುಗೊ, ಚಮ್ಛಂಗೊ ಇತ್ಯಾದಿ. ಅಂದಿಂದ ಇಂದಿನ ವರೆಗೂ ಆನು ಎನ್ನ ಸಂಬಂದಿಕರ ಮಕ್ಕಳ ಮದುವೆಲಿ ನಿತ್ಯೋಪಯೋಗ ಆಗದ್ದ ಹಾಂಗಿಪ್ಪ ವಸ್ತುವಿನ ಕೊಟ್ಟದಿಲ್ಲೆ, (ಎನ್ನ ಅಕ್ಕ ಕೊಟ್ಟ ಬಟ್ಳಿಲ್ಲೇ ಆನು ಇಂದುದೇ ಉಂಬದು). ವಸ್ತು ರೂಪಲ್ಲಿ ಕೊಡ್ಲೆ ಆಯಿದಿಲ್ಲೆ ಹೇಳಿ ಆದರೆ ನೋಟಿನ ರೂಪಲ್ಲಿ ಕೊಡ್ಳಕ್ಕು,
ಕೇಜಿಮಾವ° 31/01/2013
ಪಂಕ್ತಿಭೇದ ಇಂದು ನಾವು ದಿನ ನಿತ್ಯ ಕೇಳುವ/ಓದುವ ವಿಷಯ ಆದ ಹಾಂಗೆ ಕಾಣ್ತು. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ
ಕೇಜಿಮಾವ° 12/02/2012
ಪಂಚಕನ್ಯಾ : ಅವಕ್ಕೆಲ್ಲ ಮದುವೆ ಆಯಿದು, ಹಾಂಗಿಪ್ಪಾಗ ಅವು ಕನ್ಯೆಯರಪ್ಪದು ಹೇಂಗಪ್ಪ ಹೇಳಿ ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ
ಕೇಜಿಮಾವ° 03/07/2011
ಒಪ್ಪಣ್ಣನ ಬೈಲಿಲ್ಲಿ “ಒಪ್ಪಣ್ಣ” ಹೇಳ್ತ ಹೆಸರು ನೋಡುವಾಗಳೇ ಎನಗೆ ರಜಾ ಅಸಮಧಾನ ಆತು.ಆನು ಐವತ್ತು ವರ್ಷಂದ