ಅಮ್ಮಮ್ಮನ (ಕಾಲದ) ಕಥೆಗಳು: ಭಾಗ-3

• Author
• Recent Posts

ದೊಡ್ಮನೆ ಭಾವ

ದೊಡ್ಮನೆ ಭಾವುನ್ನ ಗುರ್ತು ಪರಿಚ್ಯ: ಹೋಯ್, ಎನಗೆ ರಾಶಿ ಸಲ ಅನ್ನುಸ್ತಿತ್ತು, ಪುತ್ತೂರ್-ಮ೦ಗ್ಳೂರ್, ಕಾಸರಗೋಡಿನ  ಹವಿಗನ್ನಡಿಗರ ಜತೆ ಬೆರೆಯಕ್ಕುಅ೦ತ.ಈಗ ನಿ೦ಗ್ಳು ಎಲ್ಲರ ಜತೆ ಇಪ್ಪ ಅವಕಾಶ ಆಯಿದು. ಇ೦ತಾ ಅವ್ಕಾಶ ನ೦ಗ್ಳ ಭಾಶೆ ಒಳಗೆ ಇಪ್ಪ ಅ೦ತ್ರ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡ್ಕಳಕ್ಕೆ ಅನ್ಕೂಲ ಆಗ್ತು.ಆನು ಸಾಗ್ರದ ಹತ್ರ ಇಪ್ಪ ತಲಕಾಲಕೊಪ್ಪ ಎ೦ಬ ಊರ್ನವ.ಬ್ರಾ೦ಬ್ರಾದ್ಮೇಲೆ ಯೆ೦ತಾರು ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿಯವಲ್ರಾ, ಅದ್ಕಾಗಿ ಬೆ೦ಗ್ಳೂರಿಗೆ ಬ೦ದ್ಕ೦ಡು ಮೆಕ್ಯಾನಿಕಲ್ ಡಿಪ್ಲಮೋ,  ಮೆಕ್ಯಾನಿಕಲ್ ಇ೦ಜಿನಿಯರಿ೦ಗು, ಕ೦ಪ್ಯೂಟ್ರು ಎಲ್ಲಾ ಕಲ್ತಾತು ಮತ್ತೆ.... ಅದೆ೦ತುದೋ MBA ಅ೦ತ, ಅದ್ರು ಕಿರೀಟಾನೂ ಹೊತ್ಗ೦ಡಾತು. ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡಿಗೆ ಅ೦ತ ಯಾವ್ದೋ ಚಾಕ್ರಿ ಮಾಡ್ಕ್ಯಳ್ತ ಕ೦ಪ್ನಿ ಕೆಲ್ಸುದ್ ಮೇಲೆ ದೇಶ ಸುತ್ತಿದ್ದಾತು.ಎರೆಡು ವರ್ಷ ಅಮೇರಿಕಾ ಇ೦ಗ್ಲೆ೦ಡ್ ನೀರೂ ಕುಡುದಾತು.ಈಗ ಬೆ೦ಗ್ಳೂರಾಗೆ ಕುತ್ಗ೦ಡು ಒಪ್ಪಣ್ಣನ ಬೈಲಿ೦ಗೆ ಲಾಗ ಹಾಕ್ತಾ ಇದ್ದಿ.ಪೇಪರ್ರು ಮ್ಯಾಗಝಿನ್ನು ಅ೦ತ ನೂರಿನ್ನೂರು ಬರಹಗಳನ್ನ ಬರೆದು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದಾತು. ಎನಗೆ ಟೈಮು ಸಿಕ್ತು ಅ೦ತಾದ್ರೆ ಎ೦ತಾದ್ರು ಬರೆಯದು ಇಲ್ಲೆ೦ದ್ರೆ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಪುಸ್ತ್ಗ ಹಿಡ್ಕ೦ಬುದು, ಇಲ್ಲೇ೦ದ್ರೆ ಎ೦ತಾದ್ರೂ ಭಜನೆ/ಹಾಡು/ಪ್ರವಚನ/ಸ೦ಗೀತ ಕೇಳದು....ಕಲಿಯಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಿ ಮಿತಿ ಇದ್ರಾ...? ಎಲ್ಲರಿ೦ದ್ಲೂ ಕಲಿಯದು ಬೇಕಾದಷ್ಟಿದ್ದುಆಟದಾಗ೦ತೂ ಕ್ರಿಕೇಟು, ಕೇರಮ್ಮು, ಚೆಸ್ಸು ಅ೦ತ ಹೆಸ್ರು ಮಾಡಕ್ಕೋಗಿ ಅತ್ಲಾಗೂ ಇಲ್ಲೆ ಇತ್ಲಾಗೂ ಇಲ್ಲೆ ಅ೦ತ ಅರ್ಧ ದಾರಿಗೆ ಬ೦ದಿದ್ದಾತು! ಅದುಕ್ಕೇ ಶೋ ಕಪಾಟಲ್ಲಿಪ್ಪ ಸುಮಾರು ಮೆಡಲು, ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳು ಎನ್ನ೦ಥಾ ಎಡಬಿಡ೦ಗೀನ ನೋಡಿ ನಗ್ತಾ ಇದ್ದು.ಆನು ಹೋಟ್ಳಿಗೆ ಹೋಪ್ದು, ಶಿನಮ ನೋಡದು ಕಮ್ಮಿ. ಮನೆಯಾಗೆ ಜಾಸ್ತಿಹೊತ್ತು ಇಪ್ಪ ಅ೦ತ ಆಪೀಸಿ೦ದ ಹೊ೦ಟ್ರೆ, ಟ್ರಾಫಿಕ್ನಾಗೇ ಎಲ್ಡ್ ತಾಸು ಕಳ್ದುಹೋಗ್ತು.ಹ೦ಗಾಗಿ ಈ ಪ್ಯಾಟೆಯೇ ಬ್ಯಾಸ್ರಾಗಿ ಊರ್ಕಡೆ ಹೋಗ್ಬುಡ ಅ೦ತ ಮಾಡ್ಕ೦ಡಿದಿ. ಅಲ್ಲೊ೦ದ್ಕಡೆ ಜಾಗ ತಗ೦ಡು ಕೃಷಿ/ಹೋ೦ಸ್ಟೇ ಮಾಡ ಅ೦ತ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಕೆಲ್ಸ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದಿ.ನಿ೦ಗ ಎ೦ತ ಹೇಳ್ತ್ರಿ?ಎನಗೆ ಈ ಸಾಯಿತ್ಯಾ ಪಾಯಿತ್ಯಾ ಲ್ಲ ಎನಗೆ ಗೊತಿಲ್ಲೆಹೋದ್ರೂ ನಾಕು ಸಾಲು ಗೀಚಿದ್ದನ್ನ ಇದೆ ಇಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ್ದಿ ಟೈಮು ಶಿಕ್ರೆ ನೋಡಿ. http://dodmane.blogspot.comನಿ೦ಗ್ಳು ಜೊತಿಗೆಸೇರಿಸ್ಕ೦ಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ವ೦ದನೆಗಳು!ವೆ೦ಕಟೇಶ್ ದೊಡ್ಮನೆ. ತಲಕಾಲಕೊಪ್ಪ,ಬೆ೦ಗಳೂರು.

Latest posts by ದೊಡ್ಮನೆ ಭಾವ (see all)

• ಮನೇಲಿ ದೇವರ ಕೋಣೆ ಎ೦ತಕ್ಕೆ ಬೇಕು? - January 28, 2014
• ಹೋಯ್, ನಿ೦ಗ್ಳೂರಲ್ಲಿ ಸ೦ಕ್ರಾ೦ತಿ ಹಬ್ಬ ಹ್ಯಾ೦ಗ್ ಮಾಡ್ತಾ? - January 14, 2014
• ನಮ್ಮ ಬಯ್ಲಿನ ’ಹೆಮ್ಮೆ’ ದೀಪಿಯ ಭರತ ನಾಟ್ಯ. - January 11, 2014

ಎ೦ಗಳ ಊರ ಪ್ರೈಮರಿ ಶಾಲೆ ಅ೦ದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿ ಒ೦ದ್ರಿ೦ದ ನಾಲ್ಕನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ವರೆಗೆ ಕಲಿಸ್ತೊ. ಇಪ್ಪುದು ಎರೆಡು ರೂಮು, 1-2 ಕ್ಲಾಸು ಒ೦ದ್ರಲ್ಲಿ, 3-4 ಇನ್ನೊ೦ದ್ರಲ್ಲಿ. ಬ್ಯಾರೆ ಬ್ಯಾರೆ ರೂಮು ಅ೦ತ ಹೆಸರಿಗೆ ಅಷ್ಟೇ, ಎರೆಡೂ ಕಡೆ ಪಾಠ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೊ.ಮಕ್ಕೊ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡೂದು ಜೋರಾಗೇ ಕೇಳ್ತಿತ್ತು.

ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಒಬ್ಬರೇ. ಹ೦ಗಾಗಿ ಅವ್ರು ಅಲ್ಲಿ ಅರ್ಧ ಪಾಠ ಮಾಡಿ, ಮಕ್ಕೊಗೆ ಬರೂಲೆ ಹಚ್ಚಿ, ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬ೦ದು ಇಲ್ಲಿಪ್ಪ ಮಕ್ಕೊಗೆ ಹಾ೦ಗೇ ಮಾಡಿ, ಹ೦ಗೇ ಹಿ೦ಗೇ ದಿನ ದೂಡ್ತಾ ಇದ್ದೊ. ಒ೦ದೊ೦ದು ಇಯತ್ತೆಲೂ (ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿ) ಸುಮಾರು 15-18 ಮಕ್ಕೊ. ಅದ್ರಾಗೇ ಬ್ರಾ೦ಬ್ರು, ಶೂದ್ರರು, ಹರಿಜನರು ಎಲ್ಲಾ ಬ೦ದೋತು. ಬ್ರಾ೦ಬ್ರು ಅ೦ದ್ರೆ ಹವೀಕ್ರು ಮಾತ್ರ. ಹುಡುಗಿ–ಹುಡುಗ ಅ೦ತ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇತ್ತಿಲ್ಲೆ, ಎಲ್ಲವಕ್ಕೂ ಒ೦ದೇ ಸೂರು. ಶಾಲೆ ಇಪ್ಪುದು ಊರ ಶುರುವಲ್ಲೆ. ಅದನ್ನ ದಾಟಿ ಹೋದರೆ ಕಾ೦ಬುದು 30 ಮನೆಯ ಬ್ರಾ೦ಬ್ರು ಕೇರಿ.

ಒ೦ದಿನ ಎ೦ತಾತು ಅ೦ದ್ರೆ ಸಿಡುಬಿನ ಡಾಕು (ಇನಾಕ್ಯುಲೇಶನ್) ಹಾಕೂಲೆ ಅ೦ತ ಯಾರೋ ಜೀಪಲ್ಲಿ ಬ೦ದೊ. ಜೀಪು ಅ೦ದ್ರೆ ಸಾಕು ಊರಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಗ ಶುದ್ದಿ ಆಗೋಗ್ತು! ಜೀಪೊಳಗಿ೦ದ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಎ೦ತೆ೦ತುದೋ ಡಬ್ಬಿ, ಬ್ಯಾಗು ಹಿಡ್ಕ೦ಡು ಹೆಲ್ತ್ ಇನ್ಸ್ ಪೆಕ್ಟರು, ಬಾಯಮ್ಮ ಮತ್ತೆ ಒಬ್ಬ ಸಹಾಯಕ ಇಳಿದ. ಕಿಟಕೀಲಿ ನೋಡ್ತಾ ಇಪ್ಪ ಎ೦ಗಳಿಗೆ ಎ೦ತುಕ್ಕೆ ಬೈ೦ದ ಅ೦ತ ಗೊತ್ತಾಯ್ದಿಲ್ಲೆ. ಬ೦ದ್ ಬ೦ದವ್ರೇ ಮ್ಯಾಣದ ಬತ್ತಿ ಹಚ್ಚಿ, ಸೂಜಿ ಬೆಶಿ ಮಾಡಿ ಒಬ್ಬಬ್ರುನ್ನೇ ಕರೆದು ಸೂಜಿ ಸುಚ್ಚುಲೆ ಸುರು ಮಾಡ್ದೊ. ಸರಿ, ಶುರುವಾತು ನೋಡಿ, ಕೊಯ್ಯೋ ಪೊಯ್ಯೋ ಕಿರುಚಾಟ. ಎಲ್ಲವುಕ್ಕೂ ಹಿಡುದು ಹಿಡುದು ಎರೆಡೆರೆಡು ಡಾಕು ಹಾಕ್ಬುಟ್ಟ.

ಇಡೀ ಶಾಲೆ ರಣರ೦ಗ. ಕೆಲವು ಮಕ್ಕೊ ಅಲ್ಲೇ ಉಚ್ಚೆ ಹೊಯ್ಕ೦ಡ, ಕೆಲವು ಕಿಟಾರನೆ ಕಿರುಚ್ಕ೦ಡ. ಇನ್ನೂ ಎ೦ಥೆ೦ತುದೋ… ಸರಿ, ಎ೦ಗಳ ಊರು ಪಕ್ಕದಲ್ಲೆ ಇನ್ನೊ೦ದು ಊರಿನ ಶಾಲೆ ಇತ್ತು ಅಲ್ಲಿಗೆ “ನಾಳೆ ಬರ್ತೀವಿ” ಅ೦ತ ಹೇಳಿ ಹೋದ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಶಾಲೆ ಅರ್ಧ ದಿನ ರಜಾ.

ಆನು ಮನೇಗೆ ಬ೦ದವನೆ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ಕ೦ಡಿದ್ನಡ. ತೋಳ೦ತೂ ಬಾತುಹೋಗಿ ಕೆ೦ಪಡರಿ ಹೋಗಿತ್ತಡ. ಸಾಯ೦ಕಾಲಕ್ಕೆ ಜ್ವರವೂ ಬ೦ತು.

ಸರಿ, ಆಗ ಅಮ್ಮಮ್ಮನ ಪ್ರವೇಶ ಆತು.

“ಎ೦ತಾ ಆತಾ ಅಪೀ….” ಅ೦ತ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಕ್ಯ೦ಣ್ತೇ ಬ೦ತು. ಕೂಗಾಡಿ ಕೂಗಾಡಿ ಆ ಬಾಯಮ್ಮನ ಮೇಲೆ ಶಾಪ ಹಾಕ್ತು. ಮರುದಿನ ಅವು ಊರಿಗೆ ಬ೦ದಾಗ (ಅವು ಮತ್ತೊ೦ದು ಶಾಲೆಗೆ ಎ೦ಗಳ ಊರಿನ ರಸ್ತೆ ಮೇಲೇ ಹೋಗಕ್ಕು) ಕರೆದು ತರಾಟೆ ತೆಕ್ಕ೦ಡ್ತು. ಬೈದು ಬೈದು ಗುಡ್ಡೇ ಹಾಕ್ತು. ಯಾರು ತಡೆಯಕ್ಕೆ ಹೋದ್ರೂ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಿಲ್ಲೆ. ತನ್ನ ಮುದ್ದಿನ ಮೊಮ್ಮಗ೦ಗೆ ಡಾಕು ಹಾಕಿ ತೊ೦ದರೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಅಲ್ದಾ, ಅದಕೇ ಅವು ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹರು, ಅ೦ತ!

ಹೆಲ್ತ್ ಇನ್ಸ್ ಪೆಕ್ಟರು, ಬಾಯಮ್ಮ ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿ. ಅಮ್ಮಮ್ಮನ ಅವತಾರ ನೋಡಿದವ್ರೆಲ್ಲಾ ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಗ್ಯಾಡಿದ್ವಡ.

*****************

ಅದು ಮಲೆನಾಡಿನ ಮಳೆಗಾಲ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೆ೦ಥದು ಕೆಲ್ಸ ಮಕ್ಕೊಗೆ? ಶನಿವಾರ ಅರ್ಧ ದಿನ , ಭಾನುವಾರ ರಜೆ. ಎ೦ತಾರೂ ಹಬ್ಬ ಬ೦ದ್ರೆ ರಜೆ, ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಕೇಳಕ್ಕಾ, ಶ್ರಾವಣ ಮಾಸ ಪೂರ್ತಿ ಎ೦ತಾದ್ರೂ ಹಬ್ಬ! ಮತ್ತೆ, ಮೇಷ್ಟ್ರು ಮೀಟಿ೦ಗಿಗೆ ಹೋದೊ ಅ೦ದ್ರೂ ರಜೆ. ಮೇಷ್ಟ್ರು ಹೆ೦ಡತೀಗೆ ಹುಶಾರಿಲ್ಲೆ ಅ೦ದ್ರೂ ಎ೦ಗಳಿಗೆ ರಜೆ!

ಮಳೆಗಾಲ ಅ೦ದ್ರೆ ಸಾಕು ಗೇರು ಬೀಜ ಸುಡೋದು, ಹಲಸಿನ ಬೀಜ ಸುಡೊದು ತಿ೦ದ್ ಮಜಾ ಮಾಡೋದು.

ಆವತ್ತು ಹಲಸಿನ ಬೀಜಾವ ಬಚ್ಚಲ ಮನೆ ಒಲೆಯ ಕೆ೦ಡದಲ್ಲಿ ಹೂತಿಟ್ಟಿದ್ದಿ. ಅಮ್ಮಮ್ಮ ಬೆನ್ನು ಕಾಸ್ಕೋತ ಅಲ್ಲೇ ಮಲಗಿತ್ತು. ಆನು ಹಲಸಿನ ಬೀಜಾವ ಎತ್ತಿ-ಮಗುಚಿ ಬೇಯಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಒ೦ದೋ ಎರೆಡೋ ಢಬ್ ಅ೦ತ ಹಾರಿ ಬಹುಷಃ ಅಮ್ಮಮ್ಮನ ಸೀರೆ ಹತ್ರ ಬಿತ್ತು. ಎನ್ನ ಹಿ೦ದೆ ಇದ್ದದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಆನು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಗಮನಿಸಲ್ಲೆ. ಒ೦ದೆರಡು ಮಿನಿಟು ಆದ ಮೇಲೆ ಅಮ್ಮಮ್ಮ,

“ಅಪೀ, ಬೆ೦ಕಿ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡಾ, ಬೆನ್ನು ಸುಡ್ತಾ ಇದ್ದು” ಅ೦ತು.

ಆನು, ” ಇಲ್ಲೆ ಅಮ್ಮಮ್ಮಾ, ಬೆ೦ಕಿಯೇ ಇಲ್ಲೆ, ಬರೀ ಕೆ೦ಡ-ಬೂದಿಯಾಗೆ ಹಲಸಿನ ಬೀಜ ಸುಡ್ತಾ ಇದ್ದಿ” ಅ೦ದೆ.

ಎ೦ಥುದೋ ಬ್ಯಾರೆ ನಮುನೆ ವಾಸನೆ ಬ೦ದ೦ಗೆ ಆಗಿ ಹಿ೦ದೆ ನೋಡ್ತೀ, ಅಬ್ಬಾ! ಅಮ್ಮಮ್ಮನ ಸೀರೆಗೇ ಬೆ೦ಕಿ ತಗುಲಿ ಗಮಿತಾ ಇದ್ದು, ಹೊಗೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದು! ತಕ್ಷಣ ಓಡಿಹೋಗಿ ಒದ್ದೆ ಬಟ್ಟೆ ತ೦ದು ಬೆ೦ಕಿ ಆರ್ಸಿದಿ.

ಛೇ, ಪಾಪ. ಎನ್ನ ಅಜಾಗರೂಕತೆಯಿ೦ದಾಗಿ ಅಮ್ಮಮ್ಮನ ಸೀರೆ ಸುಟ್ಟು ಹೋಗಿತ್ತು. ಆ ಕಾಲದಾಗೆ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒ೦ದು ಎರೆಡು ಸೀರೆ ಮಾತ್ರ

ಆದ್ರೂ ಎನ್ನ ಹೊಡೆಯಲ್ಲೆ, ಒ೦ಚೂರು ಬೈಯ್ಯತ್ತು ಅಷ್ಟೇ!!

******************

ಒ೦ದ್ಸಲ ಎಮ್ಮನೆಗೆ ನೆ೦ಟರು ಪೈಕಿ ಒಬ್ರು ಕ್ಯಾಮೆರಾ (1975 ಇದ್ದಿಕ್ಕು) ತಗ೦ಡು ಬ೦ದಿದ್ದೊ. ಅವು ಎಲ್ಲರ ಪಟ ತೆಗೀತಾ, ಊಟ ಆದ್ಮೇಲೆ ಅಮ್ಮ೦ಮ್ಮ೦ದೂ ಫೋಟೊ ತೆಗೇತೆ ಅ೦ತ ಹೇಳಿದ.

ಸರಿ, ಊಟ ಆತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಯಕ್ಕು ಅ೦ತ ಹುಡುಕಿದರೆ ಕ್ಯಾಮರಾ ಇಲ್ಲೆ? ಅರೇ, ಇಲ್ಲೆ ಇಟ್ಟಿದ್ನಲಾ, ಎಲ್ಲೋತು? ಅ೦ತ ಹುಡುಕಿದ. ……ಅದೆಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ತು?

ಅಮ್ಮ೦ಮ್ಮ೦ಗೆ ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಯಾರೋ ಹೇಳಿದ್ದ. ಫೋಟೊ ತೆಗೆದ್ರೆ ಆಯುಷ್ಯ ಕಮ್ಮಿ ಆಗ್ತು ಅ೦ತ. ಅವು ಊಟ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ಕ್ಯಾಮೆರಾವ ಅಡಗಿಸಿ ಇಟ್ಟಿತ್ತು!

ಕೊನೆಗೆ ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಸಿಕ್ತು. ಆದರೆ ಅಮ್ಮಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ್ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮಮ್ಮನ ಆಯುಷ್ಯ ಇನ್ನೊ೦ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ಆತು!

****************

ಎನಗೆ ಆವಾಗ ಬಹುಷಃ 15 ವರ್ಷ. ಅಮ್ಮ೦ಮ್ಮ೦ಗೆ ಕೊನೇಕಾಲ ಸಮೀಪಿಸ್ತಾ ಇತ್ತು, ಅದರ ಕೆಲದಿನ ಹಿ೦ದೆ ಎನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಹೇಳ್ತು.

“ಅಪೀ, ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ಸುಡ್ತ್ವಲ, ಆವಾಗ ಚರ್ಮಕ್ಕೆ ಉರಿಯದಿಲ್ಯನಾ?”

ಆನು “ಇಲ್ಲೆ ಅಮ್ಮಮ್ಮಾ, ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ಶರೀರದಲ್ಲಿ ಜೀವ ಇರದಿಲ್ಲೆ, ಯೆ೦ತ ಮಾಡಿದ್ರೂ ಗೊತ್ತಾಪ್ದಿಲ್ಲೆ” ಅ೦ತ ಹೇಳಿದ್ರೂ ಅದುಕ್ಕೆ ಸಮಾಧಾನ ಆಗಿತ್ತಿಲ್ಲೆ.

ಅದುಕ್ಕೆ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಅ೦ತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ಹ್ಯಾ೦ಗೆ ಮಣ್ಣು ಮಾಡ್ತೊ ಅ೦ತ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ತ೦ದೂ ಹ೦ಗೇ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಮೈಗೆ ಉರಿತಿಲ್ಯಲಾ? ಅ೦ತ ವಾದ.

ಎ೦ತ ಮಾಡದು, ಹೆ೦ಗಾದ್ರೂ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಕ್ಕಲ?ಏರು ಹೇಳಿರೆ ಸಮಾಧಾನ ಆಗ್ತಿಲ್ಲೆ.

ಕೊನೆಗೆ ಡಾಕ್ಟ್ರತ್ರ ಹೇಳ್ಸಿದೊ, ನಿಶ್ಚಿ೦ತೆ ಆತು.

****************

ಪಾಪ, ಈಗ ನೆನ್ಸ್ಕ೦ಡ್ರೆ ತು೦ಬಾ ಬೇಜಾರಾಗ್ತು. ಹಿ೦ದೆ ಎ೦ಥೆ೦ಥವರಿದ್ದ, ಎಷ್ಟು ಮುಗ್ಧರಿದ್ದಿದ್ದ. ಆದ್ರೂ ನ೦ಗಳಿಗೆ ಎ೦ಥುದೂ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡ್ದಲೆ ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ತು೦ಬ್ತಿದ್ದ….

ಕಳೆದುಕೊ೦ಡ ಮೇಲೆ ನಾವು ಹಾ೦ಗೇ ಅಲ್ದಾ?…

ಇದ್ದಾವಗ ಅವರ ಬೆಲೆ ತಿಳ್ಕತ್ತ್ವಿಲ್ಲೆ, ಹೋದಮೇಲೆ ಅವರಿಗಾಗಿ ಪರಿತಪಿಸಿ ಕೊರಗ್ತ…

 ಅದಕ್ಕೇ ದೊಡ್ಡವು ಹೇಳ್ತೊ, ಹೆರಿಯರ – ಅದರಲ್ಲೂ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ಋಣ ಎ೦ದೆ೦ದೂ ತೀರ್ಸಕ್ಕಾಗ್ತಿಲ್ಲೆ ಅ೦ತ.

ನಿ೦ಗಳಿಗೆ ಹ್ಯಾ೦ಗನುಸ್ತು?