ಕಲಿಶಿದ ಅಣ್ಣನೂ, ಕಲ್ತ ತಮ್ಮನೂ..

ಸುಮಾರು ಮೂವತ್ತು ಒರಿಷ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಕಣ್ಡಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಬದಲಾವಣೆ ಅದರ ಹಿಂದೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡಿದಿಲ್ಲೆ.
ಆ ಮೂವತ್ತೊರಿಷನ್ದ, ಒರಿಷಮ್ಪ್ರತಿ ಹೇಳ್ತಾಂಗೆ ಅನ್ತಾ ಬದಲಾವಣೆಗೊ ನೆಡಕ್ಕೊಂಡು ಬತ್ತಾ ಇದ್ದು.
ಕೆಲವು ಜೆನ ಅದರ ’ಸಾಮಾಜಿಕ ಕ್ರಾಂತಿ’ ಹೇಳುಗು, ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಜೆನ ಅದರ ’ಆಧುನಿಕತೆಯ ಹೊಡೆಂಗೆ ಪ್ರಯಾಣ’ ಹೇಳುಗು, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವು ಜೆನ ಅದರ ’ಬೆಗುಡು’ ಹೇಳುಗು; ಬಟ್ಯನಾಂಗಿರ್ತೋರು ‘ಕಲ್ಜುಗೊ ಅಂತ್ಯ’ ಹೇಳುಗು.

ಆರು ಎಂತದೇ ಹೇಳಿರೂ, ಬದಲಾವಣೆ ನಿರಂತರ; ಬದಲಾವಣೆಗೇ ಬದಲಾವಣೆಯ ಬದಲುಸಲೆ ಎಡಿಯ!

~

ಬೆಳಿ ಬಣ್ಣದ ಮುಂಡು ಸುತ್ತಿಗೊಂಡಿದ್ದ ಅಜ್ಜಂದ್ರಿಂಗೆ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಪೇಂಟು ಹಾಕುತ್ತ ಪುಳ್ಳ್ಯಕ್ಕೊ ಹುಟ್ಟಿದವು.
ತಲೆ ತುಂಬ ಜೊಟ್ಟು ಇದ್ದದು ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಆಗಿ, ಮೆಲ್ಲಂಗೆ ಕಾಣೆಯೇ ಆಗಿ ಹೋತು!
ಶುದ್ದಾಚಾರನ್ಗೊ ಎಲ್ಲ ’ಮೂಢನಂಬಿಕೆ’ ಹೇಳ್ತ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕರೆಂಗೆ ಒಳುದತ್ತು.
ಶಂಚಮೇ ಮಯಶ್ಚಮೇ – ಹೇದು ಮಂತ್ರ ಹೇಳಿಗೊಂಡಿದ್ದ ಅಪ್ಪಂಗೆ – ಪಟ ಪಟ ಇಂಗ್ಳೀಶು ಮಾತಾಡ್ತ ಮಕ್ಕೊ!
ಈಗೀಗ ಅಂತೂ ಕಂಪ್ಯೂಟ್ರು ಇದ್ದನ್ನೇ! ಅದಿದ್ದರೆ ಹೆಂಡತ್ತಿ-ಮಕ್ಕಳೂ ಬೇಡ ಕೆಲವು ಜೆನಕ್ಕೆ – ಹೇದು ಪೆರ್ಲದಣ್ಣನ ಮನೆದೇವರು ಪರಂಚುತ್ತವಾಡ! 😉
ಅದಿರಳಿ.

ಈ ಮಾರ್ಪಾಡು ನಮ್ಮ ಊರಿಲಿ – ನಮ್ಮ ಸಮಾಜಲ್ಲಿ ಮಾಂತ್ರ ಅಲ್ಲ; ಸರ್ವತ್ರ – ಇಡೀ ಲೋಕಲ್ಲಿ ಆದ ಬದಲಾವಣೆ.
ಇದೇ ರೀತಿ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಆದ ಒಂದು ಮನೆಯ ಶುದ್ದಿ ಇಂದು ಮಾತಾಡಿರೆ ಹೇಂಗೆ?

~

ಗಿರಿಯಡ್ಕ ಸುಬ್ರಾಯಜ್ಜ ಹೇದು ಕೇಳಿದ್ದಿರೋ? ಇಲ್ಲೆ ಆಯಿಕ್ಕು. ಅವು ಮದಲಾಣ ಕಾಲಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಅಡಿಗೆಯೋರು ಅಡ.
ಯೇವ ಕಾಲ? – ಮಧೂರು ಗೆಣಪ್ಪಣ್ಣಂಗೆ ಅಂದೊಂದರಿ ಮೂಡಪ್ಪ ಸೇವೆ ಆಗಿತ್ತಾಡ – ಆ ಕಾಲಲ್ಲಿ.
ಅವರ ಮೇಲಡಿಗೆ ಸುಬ್ರಾಯಜ್ಜ – ಹೇಳಿಗೊಂಡೇ ಇದ್ದದಾಡ; ಊರೋರು – ಪ್ರೀತಿಲಿ.

ಅವರಿಂದ ಮತ್ತೆ ಅವರ ಮಗ – ರಾಮಜ್ಜ.
ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಂಗೆ ಅಡಿಗೆ ವ್ಯಾಪ್ತಿಲೇ ಇದ್ದದು.
ಮದುವೆ ಆತು; ದೇವರ ದಯಂದ ನಾಕು ಜೆನ ಮಕ್ಕಳೂ ಆದವು. ಮೂರು ಜೆನ ಮಾಣಿಯಂಗೊ; ಒಂದು ಕೂಸು.

ರಾಮಜ್ಜನೂ ಅಡಿಗೆಲಿ ಹೆಸರು ಮಾಡಿದ್ದವು; ಆದರೆ ಮನೆಗೆ ಸೊತ್ತು ಎಂತದೂ ಮಾಡಿದ್ದವಿಲ್ಲೆ.
ಎಂತಗೆ? ಮಾಡ್ಳೆ – ಅಷ್ಟು ಸಮೆಯ ಇತ್ತಿದ್ದವೇ ಇಲ್ಲೆ ಇದಾ!
ನೆಡು ಪ್ರಾಯ ಬಪ್ಪಗ ತೀರಿ ಹೋಗಿಯೂ ಆಯಿದು!
ರಾಮಜ್ಜನ ದೊಡ್ಡ ಮಗ ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವ. ಅವರ ಶುದ್ದಿಯೇ ನಾವಿಂದು ಮಾತಾಡುದು.

~

ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವಂಗೆ ಜೆಬಾದಾರಿಕೆ ಬಂದದು ಬಹು ಸಣ್ಣ ಪ್ರಾಯಲ್ಲಿ.
ಹತ್ತನೇ ಕ್ಲಾಸಿಲಿ ಕಲ್ತುಗೊಂಡಿಪ್ಪಾಗ – ಅಪ್ಪ ರಾಮಜ್ಜ ತೀರಿಗೊಂಡ ಕಾರಣ, ಮತ್ತೆ ಮೂರು ಜೆನ ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಕಳ ಸಾಂಕಾಣಿಕೆಲಿ ಅಬ್ಬೆಗೆ ಹೆಗಲು ಕೊಡ್ತ ಉದ್ದೇಶಲ್ಲಿ ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟವು.
ಮನೆಲಿ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟಿನ ಉದ್ಪತ್ತಿ ಇಲ್ಲದ್ದ ಕಾರಣ ಅಪ್ಪ-ಅಜ್ಜನ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಅಡಿಗೆಯನ್ನೇ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದವು.

ಅಪ್ಪನೊಟ್ಟಿಂಗೆ ಅಡಿಗೆಗೆ ಬಂದುಗೊಂಡಿದ್ದ ಕೆಲವು ಜೆನಂಗೊ ಕೈ ಬಿಟ್ಟಿದವಿಲ್ಲೆ, ಅಪ್ಪ ಹೋಗಿಂಡಿದ್ದ ಕೆಲವು ಮನೆಯೋರೂ ಕೈ ಬಿಟ್ಟಿದವಿಲ್ಲೆ. ದೆಶೆ ಒಳ್ಳೆದಿತ್ತು; ಕೈ ಬೆಳದತ್ತು.
ಇಪ್ಪತ್ತೊರಿಷಕ್ಕೇ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಜೆನರ ಅಡಿಗೆಲಿ ಉಪ್ಪು-ಮೆಣಸು ಹಾಕುವ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದವಾಡ; ಈಗಳೂ ಅರಡಿವೋರು ಹೇಳುಗು.
ಉಪ್ಪು-ಮೆಣಸು ಹಾಕುದು ಹೇದರೆ ಅದು ಮೇಲಡಿಗೆಯ ಮರಿಯಾದಿ; ಗೊಂತಿದ್ದನ್ನೇ?

~

ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವ° ಬರೇ ಅಡಿಗೆ ಮಾಂತ್ರ ಮಾಡಿಗೊಂಡಿದ್ದದಲ್ಲ; ಮನೆಗೆ ಸೊತ್ತು ತಂದು ಹಾಕಿಗೊಂಡೂ ಇತ್ತಿದ್ದವು.
ಇಬ್ರು ತಮ್ಮಂದ್ರು; ಒಂದು ತಂಗೆಗೆ ಕಲಿಯಲೆ ಬೇಕಾದ ವೆವಸ್ತೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿದ್ದವು.
ತನಗೆ ಹೇಂಗೂ ಕಲಿವಿಕೆ ಮುಗಿಶಲೆ ಎಡಿಗಾಯಿದಿಲ್ಲೆ; ತಮ್ಮಂದ್ರು-ತಂಗೆಗೆ ಹಾಮ್ಗಪ್ಪದು ಬೇಡ – ಕಲಿತ್ತಷ್ಟು ಕಲಿಯಲಿ ಹೇದು ಶಾಲಗೆ ಕಳುಗಿದವು.
ನಿನ್ನೊಟ್ಟಿಂಗೆ ಅಡಿಗೆಗೆ ಬಂದರೆ ಸಕಾಯ ಅಕ್ಕನ್ನೇ ಮಗೋ – ಹೇದು ಅಬ್ಬೆ ಕೇಳಿರೂ ಒಪ್ಪದ್ದೇ, “ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗದ್ದರೆ ಇನ್ನಾಣ ಕಾಲಲ್ಲಿ ಬೂಸು”- ಹೇದು ಪ್ರಾಯದ ಅಬ್ಬೆಗೆ ಗೊಂತುಮಾಡುಸಿತ್ತಿದ್ದವು.
ಹಾಂಗೆ ಕಲ್ತು ಕಲ್ತು – ದೊಡ್ಡ ತಮ್ಮಂಗೆ – ಗೋವಿಂದ ಮಾವಂಗೆ – ಹತ್ತನೆ ಆತು.
ವಿಜಯ ಬೇಂಕಿಲಿ ಚಾಕ್ರಿ ಆಗಿ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು.
ಅಂಬಗ ಎಲ್ಲ ಹತ್ತನೆ ಆದೋರೇ ಕಮ್ಮಿ; ಹಾಂಗಾಗಿ ಕೆಲಸ ಪಕ್ಕನೆ ಸಿಕ್ಕಿಗೊಂಡಿತ್ತಿದಾ. ಈಗ ಹತ್ತನೆ ಆದರೆ ಬಟ್ಯನ ಮನೆಗೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಯೆಕ್ಕಟ್ಟೆ. ಅದಿರಳಿ.

ಗೋವಿಂದ ಮಾವಂಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸಂಬಳ ಅಲ್ಲದ್ದರೂ – ತನ್ನ ಖರ್ಚು ನೋಡಿಗೊಂಬಷ್ಟು ಬತ್ತನ್ನೇ.
ರಜ ರಜ ಒಳುದರೆ ಅಬ್ಬೆಗೆ ಹೇದು ಎಂತಾರು ತಕ್ಕು. ಪುರುಸೊತ್ತಿದ್ದ ದಿನ ಅಣ್ಣನೊಟ್ಟಿಂಗೆ ಕಡವಲೆ ಹೋಕು.
ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವಂಗೆ ಇನ್ನು ಕಲಿಶಲೆ ಇಪ್ಪದು ಒಂದು ತಂಗೆಯೂ ಒಬ್ಬ ತಮ್ಮನೂ.

~

ಅಬ್ಬೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಗಳು ಶಂಕರಿ. ಶುಕ್ಲ ಪಕ್ಷ ಚಂದ್ರನ ಹಾಂಗೆ ಬೆಳದು ದೊಡ್ಡಾತು. ಹತ್ತನೇ ಆಗಿ ಇನ್ನು ಕಲಿತ್ತಿಲ್ಲೆ ಅಣ್ಣ- ಹೇಳಿತ್ತಾಡ.
ಆತು ಹೇದು ಎರಡೊರಿಷ ಕಳುದು ಒಳ್ಳೆ ಪೊದು ನೋಡಿ ಕೊಟ್ಟೇ ಬಿಟ್ಟವು.
ಪ್ರೀತಿಯ ತಂಗೆಯ ಪ್ರೀತಿಲೇ ಕಳುಸಿಕೊಟ್ಟವು ಸುಬ್ರಾಯಮಾವ.

~

ತಮ್ಮ ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಾವ ಇನ್ನೂ ಸಣ್ಣ.
ಕಲಿವಿಕೆ ಆಗಿಂಡಿದ್ದತ್ತು. ಎಂಟನೆ – ಒಂಭತ್ತನೆ – ಹತ್ತನೆ – ಕೋಲೇಜು – ಇತ್ಯಾದಿ.
ಮನೆಯ ಎಲ್ಲೋರಿಂದಲೂ ಉಶಾರಿ ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಾವ ಹೇದು ಸ್ವತಃ ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವಂಗೇ ಹೆಮ್ಮೆ ಇದ್ದತ್ತು.
ಕಲಿತ್ತಷ್ಟೂ ಕಲಿಶೆಕ್ಕು ಅವಂಗೆ – ಹೇದು ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವ ಅಬ್ಬೆಯ ಹತ್ರೆ ಹೇಳಿಗೊಂಡಿತ್ತವಾಡ.

~
ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವಂಗೆ ಪ್ರಾಯ ಆತು ಪ್ರಾಯ ಆತು – ಹೇದು ಅಬ್ಬೆ ಬೊಬ್ಬೆ ತಡವಲೆಡಿಯದ್ದೆ ಮದುವೆ ಆತು.
ಪಾರ್ವತಿ ಅತ್ತೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದವು; ಎರಡೊರಿಷಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯ ಭಾವನೂ, ಪದ್ಮತ್ತಿಗೆಯೂ ಬಂದವು. ಅದಿರಳಿ.

~

ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಾವನ ಕಲಿವಿಕೆ ಕೋಲೇಜಿಂಗೆ ಎತ್ತಿತ್ತು.
ಕರಿ ಪೇಂಟು, ಕೆಂಪಂಗಿ ಸುರ್ಕೊಂಡು, ಬಾಚಣಿಗೆಲಿ ಓರೆ ಬಗತ್ತಲೆ ತೆಗದು, ತಲೆ ಬಾಚಿಂಡು ಕೋಲೇಜಿಂಗೆ ಹೋಪಗ ಕಾಲ ಮುಂದುವರುದ್ದಪ್ಪಾ – ಹೇದು ಅಬ್ಬೆ ಹೇಳಿಗೊಂಡಿತ್ತಿದ್ದವು.
ಅಲ್ಲದ್ದರೂ – ಕಾಲ ತುಂಬ ಮುಂದುವರುದಿತ್ತು.
ಮನುಷ್ಯಂಗೆ ಚಂದ್ರನಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಇಳುದು ಆಯಿದು. ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡ್ಳಕ್ಕು ಹೇದು ತಿಳ್ಕೊಂಡಾಯಿದು; ಏಡ್ಸು, ಕೇನ್ಸರು – ಹೀಂಗಿರ್ಸ ಮಹಾ ಭಯಂಕರ ರೋಗಂಗಳ ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿ ಅಯಿದು; ನೆಡಿರುಳು ವಿಮಾನ ಹಾರ್ಲೆ ಸುರು ಆಯಿದು; ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಂಪ್ಯೂಟ್ರು ಇದ್ದು – ಹೇಳ್ತ ಒರ್ತಮಾನಂಗಳೂ ಬಪ್ಪಲೆ ಸುರು ಆಯಿದು.

ಕಾಲ ಮದಲಾಣ ಹಾಂಗಿಲ್ಲೆ; ಒತ್ತರೆ ಬದಲಾವುತ್ತಾ ಇದ್ದು.

~

ಕಲಿತ್ತ ಮಾಣಿಗೆ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವ ಬೇಕುಬೇಕಾದ ಹಾಂಗೆ ವೆವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿಗೊಂಡಿತ್ತವು.
ಕೋಲೇಜಿಂಗೆ ಹೋಪಲೆ ಬೈಕ್ಕು. ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಪೇಂಟಂಗಿಗೊ, ವಾರಕ್ಕೊಂದರಿ ಕಿಸೆ ತುಂಬ ಪೈಸೆ; ಮಜ್ಜಾನಕ್ಕೆ ತಣ್ಕಟೆ ಊಟ ಮೆಚ್ಚದ್ದಕ್ಕೆ ಬೆಶಿಬೆಶಿ ಹೋಟ್ಳೂಟಕ್ಕೆ ಪೈಶೆ- ಎಲ್ಲವುದೇ.
ಓದಲೆ ಕಷ್ಟ ಅಪ್ಪದು ಬೇಡ – ಹೇದು ಮನೆಯ ಯೇವ ತಾಪತ್ರೆಯೂ ಅವಂಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದವಿಲ್ಲೆ. ಒಂದರಿಯೂ ಅಡಕ್ಕೆ ಹೆರ್ಕಲೆ ದೆನಿಗೆಳಿದ್ದವಿಲ್ಲೆ. ಅಣ್ಣ ದಿನಿಗೆಳ ನೊಂಪಣ್ಣನ ಹಾಂಗೆ ಬೆಳದ ಸಣ್ಣ ತಮ್ಮ.

ಅಂತೂ ಇಂತೂ – ನೊಂಪಣ್ಣಂಗೆ ಕೋಲೇಜು ಕಲ್ತಾತು.
ಒಳ್ಳೆ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕೆಕ್ಕಾರೆ ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಂಗೆ ಬರೆಕ್ಕಷ್ಟೆ ಅಣ್ಣಾ – ಹೇಳಿರೆ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವ ಬೇಡ ಹೇಳುಗೋ?
ಹಾಂಗೆ ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಂಗೆ ಹೆರಟೂ ಆತು.
ಬೆಂಗುಳೂರಿನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ದೊಡ್ಡಪೈಶೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಸುಬ್ರಾಯಮಾವನೇ.
ಊರಿಂದ ಪ್ರತಿ ಸರ್ತಿ ಹೆರಡುವಾಗಳೂ ಕಟ್ಟಕಟ್ಟ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಕಳುಸಿಕೊಟ್ಟುಗೊಂಡು ಇದ್ದದು ಅವರ ಅಬ್ಬೆಯೇ.

~

ಗೋವಿಂದ ಮಾವಂಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅನುಕ್ಕೂಲ ಅಪ್ಪ ಹಾಂಗೆ ಪುತ್ತೂರಿಲಿ ಸಣ್ಣ ಬಿಡಾರವೂ ಆತು. ಅವರ ಮೂಲ ಮನೆಂದಲೇ ಇಳುಶಿ ಕಟ್ಟಿದ ಹಾಂಗಿತ್ತು; ಅದೆಂತ ಬೇರೆ ಪಾಲು ಅಲ್ಲ.
ಒಂದೊಳ್ಳೆ ದಿನಲ್ಲಿ ಗೋವಿಂದ ಮಾವನ ಮದುವೆ ಎಳಗಿತ್ತು.
ಎಲ್ಲೋರುದೇ ಸೇರಿ ಜೆಂಬ್ರ ರೈಸಿತ್ತು.

~

ಅಪ್ಪನ ಜೆಬಾದಾರಿಕೆ ತೆಕ್ಕೊಂಡ ದೊಡ್ಡಣ್ಣ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವಂಗೆ ದಿನ ದಿನವೂ ಶ್ರಮ ಜೀವನವೇ.
ಗಂಧದ ಕೊರಡು ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಗೆ ತಿರುಗಿದ ಹಾಂಗೆ ಕಾಲಚಕ್ರಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ತಳದವು ಸುಬ್ರಾಯಮಾವ.
ಒಂದೊಂದರಿ ತೋಟಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಾಗ ’ಹತ್ತನೆ ಕಲ್ತು, ಮತ್ತೆಯೂ ಮುಂದೆ ಕಲ್ತಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಈಗ ಎಲ್ಲಿ ಇರ್ತಿತನೋ ಏನೋ’ ಹೇದು ಕಾಂಬಲೂ ಸಾಕು. ಆದರೆ, ಮನೆಗೆ ಎಜಮಾನ ಆಗಿಪ್ಪದು ಹೇದರೆ ಸುಲಾಬ ಇಲ್ಲೆ; ಎಲ್ಲವನೂ ಬಿಟ್ಟು ಬದ್ಕಲೆ ಅರಡಿಯೇಕು.

ಅಡಿಗೆ ಇದ್ದ ದಿನ ಸಂಪಾದನೆ. ಅಡಿಗೆಗೆ ಹೋಪಲಿಲ್ಲದ್ದದ್ದ ದಿನ ಮನೆಲಿ ದುಡಿಸ್ಸು; ಸಂಪಾದನೆಯ ಸದ್ವಿನಿಯೋಗ ಮಾಡಿ ಜಾಗೆ ಬೆಳಗುಸ್ಸು. ಅಂತೂ – ಅವರ ಅವಿರತ ದುಡಿಮೆಂದಾಗಿ ತೋಟ ಬೆಳಗಿತ್ತು. ತೋಟದ ಉದ್ಪತ್ತಿ ಒಳ್ಳೆತ ಬಪ್ಪದು ರಜ ಸಮಯ ಅಪ್ಪಗಳೇ – ಹತ್ತರಾಣ ಜೆನ ಜಾಗೆ ಕೊಡ್ತೇನೆ ಭಟ್ರೇ – ಹೇಳಿತ್ತಾಡ.

ಸರಿ ಹಾಂಗಾರೆ, ಆ ಜಾಗೆಗೆ ಒಂದು ಕ್ರಯ ಮಾಡಿದವು, ಮೆಲ್ಲಂಗೆ ಬೇಲಿ ಮುಂದೆ ಹಾಕಿದವು. ಅಂತೂ ಇಂತೂ ರಜ ಸಮೆಯ ಅಪ್ಪಗ ಹತ್ತರಾಣ ಜಾಗೆಗಳ ಕ್ರಯ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ – ಏನೂ ಇಲ್ಲದ್ದ ಆರಂಭಂದ ಹದ್ನೈದೆಕ್ರೆ ಅಡಕ್ಕೆ ತೋಟದ ಒರೆಂಗೆ ಬಂದು ನಿಂದತ್ತು!!

ಪ್ರತಿ ಅಡಕ್ಕೆ ಮರಕ್ಕೆ ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವನ ಗುರ್ತ ಇದ್ದು.
ಒಟ್ಟಿಂಗೆ ಅತ್ತೆ – ಬಾವಂದ್ರನ್ನೂ.
ಪುರುಸೊತ್ತಿಲಿ ಊರಿಂಗೆ ಗೋವಿಂದ ಮಾವನ ಸಂಸಾರವೂ ತೋಟಕ್ಕೆ ಹೋಗದ್ದೆ ಇರವು.

~

ಮತ್ತಾಣದ್ದು ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಾವನ ಕತೆ.
ಬೆಂಗುಳೂರಿಲಿ ಕೆಲಸಲ್ಲಿ ಇರ್ತ ಕಾರಣ ಮದುವೆಗೆ ಕೂಸುಡ್ಕಲೆ ಕಷ್ಟ ಆಯಿದಿಲ್ಲೆ ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವಂಗೆ.
ಕೂಸಿನ ಜಾತಕ ಎಷ್ಟೂ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು; ಆದರೆ ಈ ಮಾಣಿಗೇ ಅದಾಗ – ಇದಾಗ ಹೇದು ಹಠ ಬಂದದು.
ಅಂತೂ ಎಲ್ಲವೂ ಅಕ್ಕಾದ ಒಂದು ಜಾತಕ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು; ಮದುವೆಯೂ ಆತು.
ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಲಿ ಸಂಸಾರವೂ ಸುರು ಆತು.

ಬ್ರಮ್ಮಚಾರಿ ಆಗಿಪ್ಪಾಗ ಸಂಬಳ ಇಡೀ ಒಬ್ಬಂಗೇ. ಆದರೆ ಈಗ ಹಾಂಗೆಯೋ?
ಸಂಸಾರ ರಥಕ್ಕೆ ಎಣ್ಣೆ ಎರೇಡದೋ? ಬೆಂಗ್ಳೂರಿನ ಹಾಂಗಿರ್ತ ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಲಿ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ವಿಪರೀತ ಕ್ರಯ.
ಹೊಟ್ಟೆ ಹಶುವಿಂಗೆ ಒಂದಾರಿ ಹೋಟ್ಳಿಂಗೋಗಿ ಬಂದರೆ ಎರಡು ಕಿಲ ಅಡಕ್ಕೆ ಹೊಡಿ!
ಎಲ್ಲವೂ ಪೈಸೆಕೊಟ್ಟು ತೆಗದೇ ಆಗೆಡದೋಳಿ!
ಊರಿನ ಹಾಂಗೆ ಗೆದ್ದೆಲಿ ಬೆಳೆತ್ತೋ? ತೋಟಲ್ಲಿ ಆವುತ್ತೋ? – ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ರಾಮಚಂದ್ರಮಾವನ ತಲೆಗೆ ಬಪ್ಪಲೆ ತುಂಬ ಸಮಯ ಹಿಡುದ್ದಿಲ್ಲೆ.
ಕೈಲಿಪ್ಪ ಸಂಬಳ ಸಾಲ್ತಿಲ್ಲೆ ಹೇದು ಅಪ್ಪಾಗ ಇನ್ನೆಂತ ಮಾಡುಸ್ಸು?
ಊರಿಲಿ ಪಾಲು ಕೇಳ್ತದೇ ನ್ಯಾಯ – ಹೇದು ರಾಮಚಂದ್ರಮಾವನ ಹೆಂಡತ್ತಿಯೂ ಒಪ್ಪಿದವಾಡ.
ಆ ದಿನ ಬಂದೇಬಿಟ್ಟತ್ತು.
ಸುಬ್ರಾಯಮಾವನ ದುಡಿಮೆಯ ಜಾಗೆಲಿ ರಾಮಚಂದ್ರಮಾವ ಮೂರನೇ ಒಂದಂಶ ಪಾಲು ಕೇಳಿದವಾಡ!!

~

ಅಣ್ಣ ಆಗಿಂಡು, ಅಪ್ಪನ ಜಾಗೆಲಿ ನಿಂದಂಡು ಎಲ್ಲಾ ತಮ್ಮಂದ್ರ ಮಕ್ಕಳ ಹಾಂಗೆ ಕಂಡು, ಮಕ್ಕಳ ತಮ್ಮಂದ್ರ ಹಾಂಗೆ ಕಂಡು, ಇಡೀ ಮನೆಯ ಬೆಳಗಿ, ಚೆಂದ ಮಾಡಿದ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವಂಗೆ ಈಗ ಜೀವಮಾನದ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಕ್ಷಣ.
ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದು ಸಮುಷ್ಟಿಲಿ ಹೋಗಲಿ – ಹೇದು ಗ್ರೇಶಿದ್ದಿದ್ದ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವನ ಮನೆ ಪಾಲಾವುತ್ತೋ – ಅದೂ ಆಗಿ ಬಿಡ್ಳಿ.
ಎಂತದೋ ಗಳಿಗೆಲಿ ಪಾಲು ಕೇಳಿದ – ಹೇದು ಮಾತುಕತೆಗೆ ಹೆರಟವು.

ಹಿಂದಾಣೋರಿಂದ ದೊಡ್ಡ ಸೊತ್ತು ಬಾರದ್ದರೂ – ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ದುಡಿಮೆಲಿ ಇಷ್ಟೂ ದೊಡ್ಡ ಆಡಳ್ತೆ ಎದ್ದರೂ – ತಮ್ಮಂದ್ರ ಸಂಸಾರವ ಬಾಯಿಮುಚ್ಚಿ ತಾನೊಬ್ಬನೇ ಅನುಭವಿಸೆಂಡು ಹೋಪದು ಹೇಂಗೆ – ಹೇದು ತಾತ್ವಿಕ ಪ್ರಶ್ನೆ ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವಂಗೆ ಬಂತು.
ಅವರ ಎಜಮಾಂತಿ ಪಾರ್ವತಿಅತ್ತೆಯೂ ಎಂತೂ ಎದುರುತ್ತರ ಹೇಳಿದ್ದವಿಲ್ಲೆ.

ಹಾಂಗಾಗಿ, ಒಂದು ಶುಭಗಳಿಗೆಲಿ ನಾಕು ಜೆನ ಹೆರಿಯೋರ ಸೇರ್ಸೆಂಡು ಜಾಗೆಯ ಪಾಲುಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದವು.
ಜಾಗೆ, ತೋಟ, ಹಟ್ಟಿ, ಅಟ್ಟಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪ ಸೊತ್ತುಗೊ, ಪುತ್ತೂರಿಲಿ ಇಪ್ಪ ಸಣ್ಣ ಜಾಗೆ – ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪಾಲಿಂಗೆ ಮಡಗಿದವು.

ಗೋವಿಂದ ಮಾವಂಗೆ ಸುಬ್ರಾಯಣ್ಣನ ಮೇಗೆ ಒಳ್ಳೆತ ಪ್ರೀತಿಯೂ ಅಭಿಮಾನವೂ ಇದ್ದು. ಅಣ್ಣ ಕೊಟ್ಟದು ಸಾಕು – ಹೇದು ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದ್ದವು. ಆದರೆ ರಾಮಚಂದ್ರಮಾವಂಗೆ ಸುಬ್ರಾಯಣ್ಣನಿಂದಲೂ, ಪೈಶೆ ಮೇಗೆ ಪ್ರೀತಿಯೂ ಅಭಿಮಾನವೂ ಇಪ್ಪದಿದಾ. ಹಾಂಗಾಗಿ,  ಊರ ಜಾಗೆ ಬೇಡ; ಇಲ್ಯಾಣ ಕಿರಿಂಚಿ, ತೋಟ, ಮಣ್ಣು – ಯೇವದೂ ಬೇಡ.
ಬೇಕಾದ್ಸು ಬರೇ ಪೈಶೆ ಮಾಂತ್ರ! ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮೌಲ್ಯ ಹಿಡುದು – ಅಷ್ಟು ಮೌಲ್ಯವ ಕೊಡೇಕು – ಹೇದು ಬೇಡಿಕೆ ಆತಾಡ.

ಆತಂಬಗ; ಪಂಚಾತಿಗೆಗೆ ಬಂದ ಸರ್ವರ ಅನುಮತಿಯ ಹಾಂಗೆ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವ ಆ ಷರತ್ತಿಂಗೆ ಒಪ್ಪಿದವಾಡ.
ಎಷ್ಟೋ ಒರಿಶಲ್ಲಿ ಕಂತು ಕಂತಿನ ಮೂಲಕ ಎಷ್ಟೋ ಲಕ್ಷ ಕೊಡೇಕು – ಹೇದು ಮಾತುಕತೆ ಆತು.
~

ಊರಿಂದ ಸುಬ್ರಾಯಣ್ಣ ಪೈಸೆ ಕೊಡ್ಳೆ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲೆ; ರಾಮಚಂದ್ರಮಾವನ ಕೈಲಿ ಅದು ಒಳಿತ್ತೋ?
ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಲಿ ಎಂತದೋ – ಸೈಟು ತೆಗವಲೆ ಬೇಕಾಗಿ – ಹಾಂಗೊಂದು ಅಂಬೆರ್ಪು  ಮಾಡಿದ್ದೋ ತೋರ್ತು.
ಊರಿಂದ ಕಂತು ಕಂತಿಲಿ ರಜರಜವೇ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರಲ್ಲಿ ಹೆಂಡತ್ತಿಗೆ ಸೀರೆಯೂ, ಮಗಂಗೆ ಕಂಪ್ಲೀಟ್ರೂ ತೆಗದಪ್ಪಗ ಪೂರ ಕಾಲಿ!

ಎರಡು ಮೂರು ಕಂತು ಕಾಲಿ ಆದ ಮತ್ತೆ – ಇನ್ನು ಬಪ್ಪದರ್ಲಿ ಸೈಟು ತೆಗವಲೆ ಬಿಡಿ; ಸೌಟು ತೆಗವಲೂ ಒಳಿಯ – ಹೇದು ನಿಘಂಟಾತು ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಾವಂಗೆ.

ಇಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟರೂ ಊರಿಲಿ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವನ ಜಾಗೆ ಚೆಂದಕೆ ನೆಗೆನೆಗೆ ಮಾಡಿಗೊಂಡೇ ಇದ್ದು.
ಪುತ್ತೂರು ಪೇಟೆಲಿಪ್ಪ ಗೋವಿಂದ ಮಾವನ ಜಾಗೆಯೂ ಚೆಂದಕೆ ಇದ್ದು.
ಅಂಬಗ, ಅಂಬೆರ್ಪು ಮಾಡಿ ಕಂಗಾಲಾದ್ಸು ತಾನು ಮಾಂತ್ರ – ಹೇಳ್ತ ಸತ್ಯವೂ ಅರಡಿಗಾತು.
ಇನ್ನೆಂತ ಮಾಡುಸ್ಸು?

“ಪಾಲು ಸರಿ ಆಯಿದಿಲ್ಲೆ, ಎನಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಮೌಲ್ಯ ಕಮ್ಮಿ ಆತು” ಹೇದು ಪಂಚಾತಿಗೆ ಮಾಡುಸಿದೋರತ್ರೆ ಹೇಳಿದವಾಡ.
ತನಗೆ ಹೆಣ್ಣುಕೊಟ್ಟ ಮಾವನ ಕೈಲಿ ಹೇಳುಸಿದವಾಡ.
ಬೇರೆ ಆರೋ ಒಕೀಲರ ಕೈಲಿ ಹೇಳಿದವಾಡ.

ಆದರೆ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವಂದು ಕರುಳಸಂಬಂಧದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಒಂದೇ – ಅವಂಗೇ ಬಂದು ಎನ್ನತ್ತರೆ ಕೇಳುಲಾಗದೋ? ಜೀವನ ಬಂಙಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಆನೇ ಕೊಡುವೆನ್ನೇ! – ಹೇದು.

~
ಅಣ್ಣನ ಹತ್ತರೆ ಒಂದರಿ ದರ್ಪ ತೋರ್ಸಿ ಆದೋನಿಂಗೆ, ಇನ್ನು ಹತ್ತರೆ ಬಂದರೆ ಹೆಂಡತ್ತಿ ಎದುರು ಮರಿಯಾದಿ ಹೋದ ಹಾಂಗೆ ಆಗದೋ? ಅದಕ್ಕೆ, ಆ ಸಂಗತಿ ಬಿಡಿ – ಅದೆಲ್ಲದರಿಂದಲೂ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋದವಾಡ ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಾವ.
ಅದೆಂತರ?
ಈಗ – ಮೊನ್ನೆ ಗೊಂತಾದ ಒರ್ತಮಾನ;  ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಾವ – ಅವರ ಇಬ್ರೂ ಅಣ್ಣಂದ್ರು ಪಾಲಿಲಿ ಮೋಸ ಮಾಡಿದ್ದವು ಹೇದು ಕೋರ್ಟಿಲಿ ನಂಬ್ರ ಸುರುಮಾಡಿದ್ದವಾಡ – ಹೇದು.

~

ತಮ್ಮಂದ್ರ ಜೀವನಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನೇ, ಮಹದಾಲೋಚನೆಗಳನ್ನೇ ಕೈಬಿಟ್ಟು ದುಡಿವಲೆ ಸುರುಮಾಡಿದ,
ಅಪ್ಪನ ಸ್ಥಾನಲ್ಲಿ ನಿಂದು ಸಾಂಕಿದ ಅಣ್ಣನ,
ಎಷ್ಟೋ ಇರುಳು ಒರಕ್ಕು ಕೆಟ್ಟು ಜೆಂಬ್ರಂಗಳಲ್ಲಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿ ಸಂಪಾದಿಸಿ ಮನೆ ಸಾಂಕಿದೋನ,
ಅಶನ ಬಳುಸಿದ ಕೈಯ,
ತನ್ನದೇ ಅಮ್ಮನ ಹೊಟ್ಟೆಲಿ ತನ್ನಂದ ಮದಲೇ ಹುಟ್ಟಿದ – ಸ್ವಂತ ಅಣ್ಣನ ಎದುರು – ಕೋರ್ಟಿಂಗೆ ಹೋದರೆ ಹೇಂಗಕ್ಕು?
ಮನೆಯೊಳಾಣ ತಗಾದೆಯ ಮನೆಯೊಳವೇ ಇತ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಿರೆ ಚೆಂದ ಅಲ್ಲದೋ – ಹೇದು ಆಚಮನೆ ದೊಡ್ಡಪ್ಪ ಹೇಳಿಗೊಂಡಿತ್ತಿದ್ದವು.

ಎರಡು ತಿಂಗಳಾತಾಡ – ಸುಬ್ರಾಯಮಾವನ ಅಬ್ಬೆ ತೀರಿಗೊಂಡಿದವಾಡ.
ಛೇ – ಸಣ್ಣಮಗ ಹೀಂಗೆ ಮಾಡ್ತನ್ನೇ – ಹೇದು ಮನಸ್ಸಿಲಿ ಬೇಜಾರು ಯೇವಾಗಳೂ ಇದ್ದತ್ತು ಅವಕ್ಕೆ.
ಅವು ತೀರಿ ಹೋಪಗ ಆದರೂ ಮಗ ಒಂದರಿ ಬಂದು ಅಬ್ಬೆಯ ಮೋರೆ ನೋಡ್ಳಿ ಹೇದು ಸುಬ್ರಾಯಮಾವ ವಿಷಯ ತಿಳುಸಲೆ ಪೋನು ಮಾಡಿರೆ – ಬೈಲಿಲಿ ಹೇಳುಲಾಗದ್ದ – ಬೈಲಿನೋರು ಕೇಳುಲಾಗದ್ದ ಬಾಶೆಲಿ ಬೈದು ಪೋನು ಮಡಗಿದವಾಡ ರಾಮಚಂದ್ರ ಮಾವ.
ಇದೆಲ್ಲ ಸಂಗತಿ ಆಚಮನೆ ದೊಡ್ಡಪ್ಪ ಹೇಳಿಯೇ ಒಪ್ಪಣ್ಣಂಗೆ ಗೊಂತಾದ್ದು.

~

ಈಗ ಹೇಳಿ, ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಹೆಚಿಪ್ಪ ತಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕಾರವಂತನೋ? ಕಮ್ಮಿ ಕಲ್ತ ಅಣ್ಣ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಸಂಸ್ಕಾರವಂತನೋ?
ಪೈಸೆ ಆಶೆ ಬಂತುಕಂಡ್ರೆ ಯೇವ ವಿದ್ಯಾವಂತನೂ ಸಂಸ್ಕಾರ ಬಿಡುಗು; ಯೇವ ಮನೆಯೂ ಹಾಳಕ್ಕು ಹೇಳ್ತದು ಆ ಮನೆಯ ಘಟನೆಗಳ ತಾತ್ಪರ್ಯ ಆಡ.

~

ಅದೇನೇ ಇರಳಿ, ಜೀವನವನ್ನೇ ತೇದು ತಮ್ಮಂದ್ರಿಂಗಾಗಿ ಎರದ ಸುಬ್ರಾಯಮಾವನ ನಿವೃತ್ತ ಜೀವನಲ್ಲಿ, ಪ್ರೀತಿಲಿ ಕಲುಶಿದ ತಮ್ಮ ಹೀಂಗೆ ಮಾಡಿದನ್ನೇ – ಹೇದು ಸಂಕಟ ಪಡುವ ಹಾಂಗಾದ್ಸು ದುರ್ದೈವ.
ಅಲ್ಲದೋ?

~
ಒಂದೊಪ್ಪ : ವಿದ್ಯಾವಂತರಾಗಿದ್ದರೆ ಸಾಲ; ಸಂಸ್ಕಾರವಂತರಾಗಿರೆಕ್ಕು. ಅಲ್ಲದೋ?

ಸೂ: ಸುಬ್ರಾಯ ಮಾವನ ಹೆಸರು ಹಾಂಗಲ್ಲ; ಅವರ ಮನೆ ಗಿರಿಯಡ್ಕವೂ ಅಲ್ಲ!

• Author
• Recent Posts

ಒಪ್ಪಣ್ಣ

ಬೈಲಿನ ಒಪ್ಪಣ್ಣ

Latest posts by ಒಪ್ಪಣ್ಣ (see all)

• ಇಹಯಾತ್ರೆ ಮುಗಿಸಿದ ಬಲಿಪಜ್ಜ° - February 17, 2023
• ಯಕ್ಷಗಾನ ಪದಂಗೊ – ಉಂಡೆಮನೆ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಭಟ್ - November 25, 2022
• ಒಪ್ಪಣ್ಣನ ಬೈಲಿಂಗೆ ಹನ್ನೆರಡು ಒರಿಶ - December 31, 2021