ಕೈಲಿಪ್ಪಗ ಗೋಶುಬಾರಿ; ಬಪ್ಪ ಮೊದಲು-ಹೋದಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಭಾರಿ!

ಯೇವದೇ ವಸ್ತು ಆಗಿರಳಿ, ನಮ್ಮ ಕೈಕ್ಕಾಲಿಂಗೆ ತಾಂಟುತ್ತಾಂಗೆ “ಧಾರಾಳ” ಆಗಿದ್ದರೆ ಅದರ ಮೌಲ್ಯ ನವಗೆ ಅರಡಿಯ.
ಅದರ ಬೆಲೆ ಅರಡಿಯೇಕಾರೆ ಆ ವಸ್ತು ಇಲ್ಲದ್ದೆ ಆಯೇಕು; ಕಾಣೆ ಆಯೇಕು; ನವಗೆ ಸಿಕ್ಕದ್ದ ಹಾಂಗೆ ಆಯೇಕು – ಹೇಳಿ ಶಂಬಜ್ಜ° ಒಂದೊಂದರಿ ಹೇಳುಗಡ.
ಎಷ್ಟೋ ವಿಶಯಂಗೊ ವಸ್ತುಗೊ ನಾವು ಗೋಷ್ಬಾರಿ ಮಾಡಿ ಉದಾಸ್ನ ಮಾಡ್ತು; ಆದರೆ ಆ ವಿಶಯ ನಮ್ಮಂದ ಸಂಪೂರ್ಣ ದೂರ ಆದ ಮತ್ತೆ “ಛೇ, ಮದಲು ಹೀಂಗೆ ಮಾಡ್ತಿತೇನ್ನೇ” ಹೇದು ಕಂಡುಹೋಕಡ. ದೊಡ್ಡಜ್ಜ° ಹೋದ ಮತ್ತೆಯೋ ಏನೋ – ಈಗೀಗ ಆ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬ ನೆಂಪಾವುತ್ತು!
ನಮ್ಮೆದುರೇ ಅಪ್ಪ ಕೆಲವು ಸನ್ನಿವೇಶಂಗಳ ನೋಡುವಾಗ ಈ ವಾರ ಆ ಶುದ್ದಿಯನ್ನೇ ಮಾತಾಡಿರೆ ಹೇಂಗೇದು ಕಾಂಬದು ಒಪ್ಪಣ್ಣಂಗೆ!

~

ನಾವು ಹಾತೊರದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಹಾಂಗೇ.
ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕುವನ್ನಾರ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಅದಕ್ಕೆ ಭಯಂಕರ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟುತ್ತು.
ಕೈಂದ ಇಡ್ಕಿ (ಕಳದು) ಹೋದ ಮತ್ತೆಯೂ ಭಯಂಕರ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟುತ್ತು.
ಕೈಲಿ ಇಪ್ಪಗ ಅದರ ಗೋಶುಬಾರಿ ಮಾಡಿ ಬಿಡ್ತು! ಅದುವೇ ಜೀವನ. ಅಲ್ಲದೋ? – ಹೇಳುಗು ಶಂಬಜ್ಜ°.

ಅಜ್ಜಕಾನ ಭಾವಂಗೆ ಸಿನೆಮ ನೋಡ್ತ ಅಭ್ಯಾಸ ಇದ್ದಲ್ಲದೋ – ಅವ° ಹೇಳಿತ್ತಿದ್ದ°, ಸಿನೆಮಂಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇದೇ ನಮುನೆ ಕತೆಗೊ ಇರ್ತಾಡ. ಮಾಣಿಯೂ ಕೂಸುದೇ ಒಟ್ಟಿಂಗಿಪ್ಪಾಗ ಬೆಲೆ ಅರಾಡಿಯದ್ದೆ, ಮಾಣಿ ಕೂಸಿನ ಕಳಕ್ಕೊಂಡಪ್ಪಗ ಅತವಾ ಕೂಸು ಮಾಣಿಯ ಕಳಕ್ಕೊಂಡಪ್ಪಗ – ಅಯ್ಯೋ ಎಲ್ಲ ಹೋತು ಹೇಳ್ತ ಹಾಂಗೆ ಕೂಗಿಂಡು ಪದ ಹೇಳ್ತವಾಡ!
ಸಿನೆಮಲ್ಲಿ ಆಯೇಕು ಹೇದು ಏನಿಲ್ಲೆ, ಮಾಣಿ ಕೂಸೇ ಆಯೇಕು ಹೇದು ಏನಿಲ್ಲೆ, ನಮ್ಮ ನಿತ್ಯಜೀವನಲ್ಲಿಯೂ ಹಾಂಗೇ! ಅಲ್ಲದೋ?
~

ಸಣ್ಣ ಇಪ್ಪಾಗ ಒಪ್ಪಣ್ಣನ ಅಂಗಿಯ ಅಟ್ಟಿಲಿ ಒಂದು ಕಳಕಳದ ಅಂಗಿ ಇದ್ದತ್ತು.
ಆ ಅಂಗಿ ಕಾಂಬಲೆ ವಿಶೇಷ ಅಲ್ಲ; ಅದರ ಒಸ್ತ್ರ ವಿಶೇಷ ಅಲ್ಲ, ಅದರ ಕ್ರಯ ವಿಶೇಷ ಅಲ್ಲ – ಒಪ್ಪಣ್ಣನ ಅಣ್ಣ ಪ್ರೀತಿಲಿ ತೆಗದು ಕೊಟ್ಟ ಅಂಗಿ ಅದು – ಅದೇ ವಿಶೇಷ. ಆ ಅಂಗಿಯ ಯೇವ ಜೆಂಬ್ರಕ್ಕೂ ಹಾಕಿದ್ದು ಒಪ್ಪಣ್ಣಂಗೂ ನೆಂಪಿಲ್ಲೆ. ಆದರೂ – ಅದು ತುಂಬಾ ವಿಶೇಷ. ಅಟ್ಟಿಲಿ ಅದರಷ್ಟಕ್ಕೇ ಇದ್ದತ್ತು; ಪ್ರತಿ ಸರ್ತಿ ಅದರ ಕಾಂಬಗಳೂ – ಅಣ್ಣ ಕೊಟ್ಟ ಅಂಗಿ- ಹೇಳ್ಸು ನೆಂಪಾಗಿಂಡಿದ್ದತ್ತಷ್ಟೆ.

ಒಂದಾರಿ ಎಂತಾತು ಹೇದರೆ – ಒಪ್ಪಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಇಪ್ಪಾಗ ಕುಂಞಿತ್ಲು ಕುಂಞಿಡಾಗುಟ್ರ ಮದುವೆ ಬೆಂಗುಳೂರಿಲಿ ಕಳಾತಲ್ಲದೋ! ಬಸ್ಸಿಲಿ ಹೋವುತ್ತಬತ್ತ ವೆವಸ್ತೆ ಇದ್ದಕಾರಣ ದಾರಿ ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲೆ ಇದಾ – ಒಪ್ಪಣ್ಣನೇ ಹೋದ್ಸು!
ಹಾಂಗೆ ಹೋಪಗ ಈ ಅಂಗಿ “ಮದುವೆಗೆ ಹಾಕಲೆ ಹೇದು” ಬೇಗಿಲಿ ತುಂಬುಸಲೆ ನೆಂಪಿಲಿ ಮಡಗಿತ್ತಿದ್ದು!
ಊರಿಂದ ಹೆರಟು, ಬೆಂಗುಳೂರಿಂಗೆ ಎತ್ತಿ, ಬೆಂಗುಳೂರಿಲಿ ಮೀಯಾಣ ಎಲ್ಲ ಆಗಿ – ಅಂಗಿ ಹಾಕಲೆ ನೋಡ್ತೆ – ಬೇಗಿಲಿ ಆ ಅಂಗಿ ಕಾಣ್ತಿಲ್ಲೆ! ತುಂಬುಸೆಂಡು ಹೆರಟ ಹಾಂಗೆ ನೆಂಪು; ಆದರೆ ಬೇಗಿಲಿ ಕಾಣ್ತಿಲ್ಲೆ. ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿಕ್ಕು? ಬಸ್ಸಿಲಿ ಏನಾರು? ಛೇ; ಅಲ್ಲ, ಕುಂಞಿತ್ಲಿಲಿ ಅಂಬೆರ್ಪಿಲಿ ಏನಾರು? ಅಲ್ಲ ಮೀಯಲೆ ಹೋಗಿಪ್ಪಾಗ ಆರಾರು..? ಛೇ ಛೇ!!
ಆ ಮದುವೆ ಜೆಂಬ್ರ ಇಡೀ ಈ ಅಂಗಿದೇ ತಲೆಲಿ. ಅಣ್ಣ ತೆಗದು ಕೊಟ್ಟ ಅಂಗಿ; ಅಯ್ಯೋ – ಹೋತಾನೇ!
ಎಲ್ಲಿ ಹೋತಪ್ಪಾ? ಛೇ, ಅದರ ಒಸ್ತ್ರ ಭಾರೀ ಚೆಂದ ಇತ್ತು; ಕಾಂಬಲೂ ಹಾಂಗೇ – ಅದರ ಬಣ್ಣವೇ ಕಣ್ಣಿಂಗೆ ಒಂಬುತ್ತ ನಮುನೆದು; ಅದರ ಉದ್ದಗಲ ಹಾಳಿತ ಎನಗೆ ಸರೀ ಆವುತ್ತ ನಮುನೆದು; ಎಲ್ಲಿ ಹೋತಪ್ಪಾ!
ಜೆಂಬ್ರಲ್ಲಿ ಉಂಡಿದನೋ, ಒಸಗೆ ಮಾಡಿದನೋ ನೆಂಪಿಲ್ಲೆ.
ಒಪಾಸು ಬಸ್ಸಿಲಿ ಊರಿಂಗೆತ್ತಿ, ಮನಗೆತ್ತಿ ಕವಾಟಿಲಿ ಕಣ್ಣಿಂಗೆ ಕಾಂಬನ್ನಾರ – ಅದೇ ಇದ್ದದು ತಲೆಲಿ.
ಈ ಅಪ್ರೂಪಲ್ಲಿ ಬೆಂಗುಳೂರಿಂಗೆ ಹೆರಡಾಣದ ಗವುಜಿಲಿ ಅಂಗಿ ಕವಾಟಿಲೇ ಬಾಕಿ ಆಗಿದ್ದತ್ತು ಇದಾ. 😉

ಬೆಂಗುಳೂರಿಂಗೆ ಹೋಪ ಮದಲೂ ಆ ಅಂಗಿಯ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಹಾಕಿದ್ದಿಲ್ಲೆ, ಬಂದ ನಂತರವೂ ಹಾಕಿದ್ದು ಇಂತಿಷ್ಟೇ ಹೇಳಿ ಇದ್ದು.
ಆದರೆ, ಅದು ಇಡ್ಕಿಹೋತೋ ಹೇದು ಅಪ್ಪಾಗ “ಅಯ್ಯೋ ಹೋತಾನೇ” ಹೇದು ಆದ್ಸು ಮನಸ್ಸಿಂಗೆ. ಅಟ್ಟೇ!
ಅದು ಕೈಲೇ ಇಪ್ಪಗಳೂ ಅದರ ಬೆಲೆ ಗೊಂತಿತ್ತಿಲ್ಲೆ; ಸಿಕ್ಕಿದ ಮೇಗೂ ದೊಡ್ಡ ವಿಶೇಷ ಆಯಿದಿಲ್ಲೆ. ಆದರೆ ಇಡ್ಕಿ ಹೋತು ಹೇಳಿ ಅಪ್ಪಗ ಭಾರೀ ಬೆಶಿ! ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಇಪ್ಪ ಎಲ್ಲಾ ಬಾವನೆಗೊ, ಎಲ್ಲಾ ಘಟನೆಗೊ ಅಂಬಗಳೇ ನೆಂಪಪ್ಪದು ಜಾಸ್ತಿ!!
ಈಗ ಆ ಅಂಗಿಯ ಕೊಟ್ರೂ ಹಾಕಲೆಡಿಯ. ಅದಿರಳಿ!

~

ನೆರಿಯದಜ್ಜಂಗೆ ಪೂಜೆ ಅರಡಿಗು. ಪೂಜೆಗೆ ಕೂಪಗ ಪವಿತ್ರ ಬೇಕಿದಾ – ಪ್ರತೀ ಸರ್ತಿ ಪವಿತ್ರ ಕಟ್ಟುಸ್ಸೆಂತಕೆ ಹೇದು ಒಂದು ಪವಿತ್ರ ಉಂಗಿಲು ಮಾಡಿದವಾಡ – ಚಿನ್ನದ್ದಲ್ಲ, ಚೆಂಬಿಂದು.
ಅಂಬಗಾಣ ಕಾಲಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನಕ್ಕೆ ಬಂಙ ಇದಾ. ಮತ್ತೆ ಚಿನ್ನವೇ ಆಯೇಕು ಹೇದು ಹಟ ಹಿಡಿಯಲೆ ಆಟಿಸಮ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಮಾಡುಸುತ್ತ ನಮುನೆದಲ್ಲ; ಪೂಜಗಿಪ್ಪದು – ಪವಿತ್ರ ಉಂಗಿಲು! ಶುದ್ಧಲ್ಲಿ ಪೂಜಗೆ ಕೂದಿಪ್ಪಾಗ ಮಾಂತ್ರ ಹಾಕಿಂಡಿದ್ದದಾಡ.
ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟ ಇಪ್ಪಾಗ ಅವರ ಮೇಗೆ ತಂದದೇ ಈ ಪೂಜಾ ಕಾರ್ಯಂಗೊ ಇದಾ – ಹಾಂಗಾಗಿ ಆ ಪವಿತ್ರ ಉಂಗಿಲು ಅವರ ಜೀವನದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗ ಆಗಿದ್ದತ್ತು.

ಒಂದು ದಿನ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಂಗೇ ಆ ಪವಿತ್ರ ಉಂಗಿಲು ಕಾಣೆ!
ಎಲ್ಲಿಯೋ ಪೂಜಗೆ ಹೋದಲ್ಲಿ ಇಡ್ಕಿ ಹೋದ್ಸೋ, ಅಲ್ಲ ಮನೆಲೇ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವಗ ಎಣ್ಣೆಪಸೆಗೆ ಮೆಲ್ಲಂಗೆ ಪೀಂಕಿ ಹೂಗಿನೊಟ್ಟಿಂಗೆ ಬಿದ್ದದೋ, ಅಲ್ಲ ಪೂಜೆ ಆಗಿ ದನಗೊಕ್ಕೆ ಗೋಗ್ರಾಸ ಕೊಡುವಗ ಬಿದ್ದುಹೋದ್ಸೋ – ಗೊಂತಿಲ್ಲೆ. ಆದರೆ ಆ ಉಂಗಿಲು ಕಾಣೆ.
ಅದಾದ ಮತ್ತೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಾವಿರ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕ್ಕು, ದೀರ್ಘಾಯುಷ್ಯ ಎಂಭತ್ತೈದು ಒರಿಶ ಒರೆಂಗೆ.
ಅವರ ಆಯಿಸ್ಸಿನ ಕೊನೆಗಾಲ – ಹತ್ತು ಎಂಭತ್ತೈದು ಒರಿಶ ಅಪ್ಪಗ ಮನಸ್ಸು ರಜಾ ಅಮಲಿನ ಹಾಂಗೆ ಇದ್ದತ್ತಾಡ.
ಅಷ್ಟಪ್ಪಗ ಮನುಗಿದಲ್ಲಿಂದ ಎದ್ದುಕೂದು ಹೊದಕ್ಕೆಯ ಎಡೆಲಿ ಹುಡ್ಕಿಗೊಂಡಿತ್ತಿದ್ದವಾಡ – ಎಂತರ? “ಪವಿತ್ರ ಉಂಗಿಲು ಕಾಣೆ ಆಯಿದು” ಅದರ!!
ಅವರ ಒಂದೇ ಉಂಗಿಲು ಹಾಂಗೆ ಕಾಣೆ ಆಗಿದ್ದ ಸಮೆಯಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಿಂಗೆ ತುಂಬ ಹಚ್ಚಿಗೊಂಡಿದವಾಡ; ಸುಮಾರು ಹುಡ್ಕಿದ್ದವಾಡ ಆ ಸಮೆಯಲ್ಲಿ. ಮತ್ತೆ ಜೀವಿತದ ಕೊನೆಗಾಲಲ್ಲಿ ಪುನಾ ಆ ಪವಿತ್ರ ಉಂಗಿಲು ನೆಂಪಾಗಿ ತುಂಬ ಬೇಜಾರಾಗಿತ್ತು.
ಹತ್ತೂ ಕೈಗೆ ಉಂಗಿಲು ಹಾಕುವ ಅನುಕೂಲ ಇದ್ದತ್ತು, ಆದರೂ – ಆ ಒಂದು ಉಂಗಿಲು ಅವರ ಮನಸ್ಸಿಂದ ಹೋಗಿತ್ತಿಲ್ಲೆ!
ಕೈಲಿ ಇಪ್ಪಗ ಅದರ ಬೆಲೆ ಬರೇ ಹತ್ರುಪಾಯಿ ಆಗಿಕ್ಕು; ನೂರು ರುಪಾಯಿ ಆಗಿಕ್ಕು.
ಆದರೆ, ಅದು ಇಡ್ಕಿಹೋದ ಮತ್ತೆ ಅದರ ಬೆಲೆ – ಎಷ್ಟೋ ಸಾವಿರ ರುಪಾಯಿಯ ಹಾಂಗೆ – ಮನಸ್ಸಿನ ಪೂರ್ತಿ ತೆಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದತ್ತು!
ಅಲ್ಲದೋ?

~

ಕಾನಾವಣ್ಣನ ನೆರೆಕರೆಲಿ ತೆಂಗಿನಹಿತ್ಲು ಹೇಳ್ತ ಜಾಗೆ ಇದ್ದು.
ಅಜ್ಜನಕಾಲಂದ ಬಂದ ಹತ್ತೆಕ್ರೆ ಜಾಗೆಲಿ ಚೆಂದಕೆ ಬದ್ಕಿತ್ತಿದ್ದವು ರಾಮಮಾವ°. ಅವರ ಮಗ° ಶಂಕರಭಾವಂಗೆ ಒಯಿವಾಟು ಸಿಕ್ಕಿ ಅಪ್ಪದ್ದೇ – ಇದೆಲ್ಲ ಕಷ್ಟ ಹೇದು ಅನುಸಲೆ ಸುರು ಆತು. ಅಂಬಗ ಯೇವದಕ್ಕೂ ಕ್ರಯ ಇದ್ದತ್ತಿಲ್ಲೆ ಇದಾ – ಹತ್ತೊರಿಶ ಹಿಂದೆ – ಆ ಜಾಗೆಯ ಮೂರುಕಾಸಿಂಗೆ ಮಾರಿ ಕೊಡೆಯಾಲಲ್ಲಿ ಪೇಟೆಬಿಡಾರ ಮಾಡಿ ಕೂದುಗೊಂಡ°.
ರಾಮಮಾವ° ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಗೊಳ್ತಿತವು – ಹೇದು ಅವರ ಎಜಮಾಂತಿ ಗಂಗತ್ತೆ ಹೇಳಿದ್ದರ ಆರುದೇ ಕೇಳಿದ್ದವಿಲ್ಲೆ!
ಶಂಕರಭಾವಂಗೆ ಪೇಟೆಲಿ ಅಂತೇ ಕೂದರೆ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬುತ್ತೋ? ಸಂಸಾರ ತೂಗೇಕು ಹೇದು ಸಣ್ಣ ಅಂಗುಡಿ ಮಡಗಿದನಾಡ.
ಕ್ರಮೇಣ ಅಂಗುಡಿಯೂ ಚೆಂದಕ್ಕೇ ನೆಡದತ್ತು ಹೇಳುವೊ° – ಒಂದರ ಮೇಗೆ ಒಂದು ಮಾಳಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಬಿದ್ದತ್ತು.
ಆದರೊಂದು ಸಂಗತಿ ಆಯಿದು – ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ಗಂಗತ್ತೆ ದಿನಾಗುಳೂ ಹೇಳ್ತಾಡ – ಆ ಜಾಗೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ… ಹೇದು.
ಅವರ ಯೆಜಮಾನ್ರು ರಾಮಮಾವ° ಮನುಗಿದಲ್ಲೇ ಮಣ್ಣಾಯೇಕು ಹೇಳ್ತದು ಗಂಗತ್ತೆಯ ಆಶೆ. ಅಬ್ಬೆ ಹೇಳ್ಸರ ಕೇಳಿಕೇಳಿ ಈಗ ಮಗಂಗೂ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಯೇಚನೆ ಬಪ್ಪಲೆ ಸುರು ಆತಾಡ – ಆ ಜಾಗೆ ಪುನಾ ಮಾಡಿಗೊಂಬೊ° ಹೇದು.
ಈಗ ಕ್ರಯ ಕಂಡಾಬಟ್ಟೆ ಏರಿದರೂ – ಕೈಲಿ ಇಪ್ಪ ಪೈಶೆಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ಅಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡ ಇನ್ನೊಂದು ಜಾಗೆ ಮಾಡ್ಳೆಡಿಗು ಶಂಕರಭಾವಂಗೆ. ಆದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಜಾಗೆ ಮಾಡಿರೆ ಪಿತ್ರುಗಳ ಇಡೀ ಸಾಂಕಿದ, ತನ್ನ ಬಾಲ್ಯವ ಕಂಡ “ಆ ಜಾಗೆ ಮಾಡಿದ” ಹಾಂಗಕ್ಕೋ?

ಅಪ್ಪ° ಮನುಗಿದ ಜಾಗೆ ಕೊಡೆಕ್ಕಾತಿಲ್ಲೆ ಹೇದು ನಿತ್ಯವೂ ಕಾಂಬಲೆ ಸುರು ಆಯಿದು! ಇದರೆಡಕ್ಕಿಲಿ ಆ ಜಾಗೆಯ ಈಗಾಣ ಸ್ಥಿತಿ-ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳ ನೋಡೆಂಡು, ಸಾಧ್ಯ ಆದರೆ ಕ್ರಯಚ್ಚೀಟು ಮಾಡ್ಸೆಂಡು ಬಪ್ಪೆಲೆ ಹೆರಟನಡ ಒಂದರಿ.
ಏಯ್, ಈ ಭಾವನ ಕೈಂದ ತೆಕ್ಕೊಂಡ ಜೆನ ಮತ್ತೆ ಆರಿಂಗೋ ಕೊಟ್ಟು, ಅಲ್ಲಿಂದ ಇನ್ನಾರಿಂಗೋ ಹೋಗಿ – ಈಗ ಆ ಜಾಗೆಲಿ ಒಂದು ಪಳ್ಳಿ ತುಂಬುತ್ತಷ್ಟು ಸಂಸಾರ ಇದ್ದಾಡ!
ಆ ಜಾಗೆ ಇನ್ನು ಸಿಕ್ಕುತ್ತೇ ಇಲ್ಲೆ ಹೇದು ಗೊಂತಾದ ಮತ್ತೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಲವುದೇ ಕಂಡಾಬಟ್ಟೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಿದಾಡ!
ಕೈಲಿಪ್ಪಗ ಬೇಡ, ಒಂದರಿ ಕೊಡುವೊ° – ಹೇದು ಕಂಡುಗೊಂಡಿತ್ತು. ಈಗ ಕೊಟ್ಟು ಕೆಟ್ಟೆ, ಅದು ಬೇಕಾತು – ಅನುಸೆಂಡಿದ್ದು.
ಒಪಾಸು ಸಿಕ್ಕುತ್ತಿಲ್ಲೆ ಹೇದು ಗೊಂತಾದ ಮತ್ತೆ ಅದರ ಬೆಲೆ ಗೊಂತಾದ್ದು ಭಾವಯ್ಯಂಗೆ!
ಎಲ್ಲವೂ ಕಾಲನ ಮೈಮೆ!

~

ಬೆಟ್ಟುಕಜೆಮಾಣಿ ಓ ಮನ್ನೆ ಕುಂಟಾಂಗಿಲ ಭಾವಂಗೆ ಪೋನು ಮಾಡಿತ್ತಿದ್ದ°.
ಅಂತೇ ಪೋನುಮಾಡಿದ್ದ° ಹೇಳುಲೆ ಒಪ್ಪಣ್ಣಂಗೆ ಲೊಟ್ಟೆ ಅರಡಿಯ – ಕುಂಟಾಂಗಿಲ ಭಾವಂಗೆ ಪೋನು ಬಪ್ಪಗ ನಾವೂ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಕಾರಣವೇ ನವಗೆ ಗೊಂತಾದ್ದು ಇದಾ!
ಬೆಟ್ಟುಕಜೆ ಮಾಣಿಗೆ ಎಂತಾರು ಭಾವನೆಗಳ ಹಂಚಿಗೊಳೇಕು ಹೇದು ಜಾನ್ಸಿರೆ ಸೀತ ಕುಂಟಾಂಗಿಲಭಾವಂಗೇ ಪೋನುಬಡಿಸ್ಸಡ. ಅವ್ವಿಬ್ರು – ವೇಷ್ಟಿ ಎರಡು – ಶಾಲು ಒಂದು – ಹೇದು ಹಳೆಮನೆ ಅಣ್ಣ ಒಂದೊಂದರಿ ಮೋರೆಪುಟಲ್ಲಿ ನೆಗೆಮಾಡುಗು! 😉
ಅದಿರಳಿ.
ಮೊನ್ನೆ ಬೆಟ್ಟುಕಜೆಮಾಣಿ ಪೋನುಮಾಡಿದ್ದು ಎಂತ್ಸಕೆ ಹೇದರೆ – ಅವಂಗೆ ಎರಡು ಶುದ್ದಿಗೊ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಂಗೆ ಬಂದ ವಿಚಿತ್ರ ಸನ್ನಿವೇಶ ಆದ್ಸಡ.
ಒಂದು ಶುದ್ದಿ – ಬೆಟ್ಟುಕಜೆಮಾಣಿ ಸೋದರಮಾವ° ಆದ ಶುಭಶುದ್ದಿ.
ಇನ್ನೊಂದು? – ಬೆಟ್ಟುಕಜೆಮಾಣಿಯ ಸೋದರಮಾವ° ತೀರಿಹೋದ ಅಶುಭ!
ಒಂದರ್ಲಿ ಕೊಶಿ, ಇನ್ನೊಂದರ್ಲಿ ಬೇಜಾರ.
ಒಂದರ್ಲಿ ಬಾಬೆಯ ನೋಡ್ತ ತವಕ; ಇನ್ನೊಂದರ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಬಾಬೆ ಆಗಿಪ್ಪಾಗ ನೋಡಿಂಡ ಮಾವ° ಇನ್ನಿಲ್ಲದ್ದೆ ಆದ್ಸು!
ತಾನು ಸೋದರಮಾವ° ಆದ ಕೊಶಿಯ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಂಗೇ – ಈ ಹೊಸಾ ಸೋದರಮಾವನ ಕಾಂಬಲೆ ತನ್ನ ಸೋದರಮಾವನೂ ಇರೇಕಾತು – ಹೇಳ್ತ ಬೇಜಾರ ಆಯಿದಾಡ!
ಆ ಭಾವನೆಯೇ ಅವನ ಬೇಜಾರಲ್ಲಿ ಮಡಗಿದ್ಸಡ. ಈಗ ಆ ಸೋದರಮಾವ° ಇಲ್ಲೆ ಹೇಳಿದ ಮತ್ತೆ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನೆಂಪುಗೊ ಜಾಸ್ತಿ ಬಪ್ಪದಾಡ. ಅವು ಬೇಕೇ ಬೇಕಾತು – ಹೇದು ಅನುಸುದಾಡ.
ಎಲ್ಲವೂ ಕಾಲನ ಮೈಮೆ!

~

ಮನಿಶ್ಶರಿಂಗೆ ಪೈಶೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಭಾವನೆಯೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಇದೇ ನಮುನೆ– ಕೈಲಿ ಧಾರಾಳ ಇಪ್ಪಗ ಅದರ ಬೆಲೆಯೇ ಗೊಂತಾವುತ್ತಿಲ್ಲೆ.
ಕೈಲಿ ಏನಿಲ್ಲೆ ಹೇದು ಅಪ್ಪಗ – ಛೇ, ಹತ್ರುಪಾಯಿ ಇದ್ದರೆ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬುಸುವೆ, ನೂರ್ರುಪಾಯಿ ಇದ್ದರೆ ಅಂಗಿ ತೆಗವೆ, ಸಾವಿರ ಇದ್ದರೆ ಇನ್ನೇನೋ, ಲಕ್ಷ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಕಾರು ತೆಗೆತ್ತಿತೆ – ಹೀಂಗೇ ಕಂಡುಗೋಂಡೇ ಹೋಪದಿದಾ!
ಏನಾರಾಗಿ ಕೈಂದ ಪೈಶೆ ಕಳಕ್ಕೊಂಡ್ರೂ ಅದೇ ನಮುನೆ – ಛೇ, ಇದ್ದಿಪ್ಪಗ ಅದರ ತೆಗವಲಾವುತಿತು; ಹಾಂಗೆ ಕರ್ಚು ಮಾಡ್ಳಾವುತಿತು; ಹೀಂಗೆ ಮಾಡ್ಳಾವುತಿತು, ಒಳಿಶಲಾವುತಿತು – ಹೇದು ಬೇಜಾರಮಾಡಿಂಡು ಕೂರುಸ್ಸು ಮನಿಶ್ಶನ ಕ್ರಮ.
ಪೈಶೆ ಕೈಗೆ ಬಪ್ಪ ಮದಲೂ, ಕೈಂದ ಹೋದ ಮತ್ತೆಯೂ ಅದರ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಹಾತೊರವದು!

~

ಪೈಶೆ, ಅಂಗಿ, ಉಂಗಿಲು – ಎಲ್ಲವೂ ಹೋಗಲಿ; ಒಂದು ಹೋದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ತಪ್ಪಲಕ್ಕು ಹೇಳಿ ಆದರೂ ಸಮಾದಾನ ಮಾಡಿಗೊಂಬಲಕ್ಕು. ಮಾನವೀಯ ಸಮ್ಮಂದಂಗಳ ಹಾಂಗೆ ಮಾಡ್ಳೆಡಿತ್ತೋ?
ಒಂದರಿ ಹೋದರೆ ಹೋದ್ದದೇ ಅಲ್ಲದೋ?

ಜೆನಂಗಳೂ ಹಾಂಗೇ – ಅವು ಹೋದ ಮೇಗೆ ಕೆಲವು ಜೆನ ಅತೀ ಪ್ರೀತಿ ತೋರ್ಸುತ್ತ ಮಾತಾಡ್ತವು; ಆದರೆ ಎದುರೇ ಇಪ್ಪಾಗ ಗೋಶುಬಾರಿ ಮಾಡಿ ಪುಸ್ಕ ಮಾಡಿರ್ತವು! ದೊಡ್ಡಜ್ಜನ ವಿಶಯಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲವು ಜೆನ “ಛೇ – ಅವು ಇಪ್ಪಗ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಅರ್ತ ಮಾಡಿಗೊಳೇಕಾತು; ಇನ್ನೂ ಚೆಂದ ಮಾತಾಡಿಗೊಳೇಕಾತು; ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಲ್ತುಗೊಳೇಕಾತು” – ಇತ್ಯಾದಿತ್ಯಾದಿ ಮಾತಾಡಿಗೊಳ್ತವಾಡ, ಕುಂಟಾಂಗಿಲ ಭಾವ° ಹೇಳಿದ ಓ ಮನ್ನೆ!

ಆರೇ ಒಬ್ಬ ವೆಗ್ತಿಯ ನಾವು ಕಳಕ್ಕೊಂಡ ಮತ್ತೆಯೇ ಅವರ ಬಗೆಗೆ ಗೌರವ, ಅವರ ಪ್ರೀತಿ, ಅವರ ಭಾವ-ಬಂಧಂಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡುಸ್ಸು; ಒಟ್ಟಿಂಗೇ ಇಪ್ಪಗ ಒಂದು ಗುಮನವೇ ಮಾಡ್ತಿಲ್ಲೆ ನಾವು!
ಅದಕ್ಕೇ ಹೇಳುದು – ಒಟ್ಟಿಂಗಿಪ್ಪಗ ಗೋಶುಬಾರಿ; ಕೈಂದ ತಪ್ಪಿ ಹೋದ ಮೇಗೆ ಭಾರೀ ಪ್ರೀತಿ ತೋರುಸುದು.

ಆದ್ದಾತು, ಇನ್ನು ಮುಂದಾಣೋರ ಆದರೂ – ಪರಸ್ಪರ “ಬೆಲೆ”ಅರ್ತು ವೆವಹಾರ ಮಾಡುವೊ°.
ಬಂಧ ಗಟ್ಟಿ ಇಪ್ಪದರ ಹಾಂಗೇ ಒಳಿಶಿಗೊಂಬ°. ಮೊದಲು ಹಾತೊರದು, ಆಮೇಲೆ ಬೇಜಾರ ಮಾಡಿಗೊಂಡು ಕೂಪ ಹಾಂಗೆ ಮಾಡುಸ್ಸು ಬೇಡ- ಹೇಳ್ತದು ಈ ಶುದ್ದಿಯ ಹಾರೈಕೆ. ಎಂತ ಹೇಳ್ತಿ?

~
ಒಂದೊಪ್ಪ: ಇಲ್ಲದ್ದೆ ಇಪ್ಪಗ ಕೊರಗುದರಿಂದ ಇದ್ದಿಪ್ಪಗ ಸದ್ವಿನಿಯೋಗ ಮಾಡಿದ್ಸರ ನೆಂಪುಮಾಡಿಗೊಂಬೊ°.

ಪಟ: ಇಂಟರ್ನೆಟ್ಟಿಂದ

• Author
• Recent Posts

ಒಪ್ಪಣ್ಣ

ಬೈಲಿನ ಒಪ್ಪಣ್ಣ

Latest posts by ಒಪ್ಪಣ್ಣ (see all)

• ಇಹಯಾತ್ರೆ ಮುಗಿಸಿದ ಬಲಿಪಜ್ಜ° - February 17, 2023
• ಯಕ್ಷಗಾನ ಪದಂಗೊ – ಉಂಡೆಮನೆ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಭಟ್ - November 25, 2022
• ಒಪ್ಪಣ್ಣನ ಬೈಲಿಂಗೆ ಹನ್ನೆರಡು ಒರಿಶ - December 31, 2021